Ο νόμος 210/1973 (γνωστός και ως “Μεταλλευτικός Κώδικας”), στο Άρθρο 143 καθορίζει σαφώς πως: “Δικαίωμα αναζητήσεως, ερεύνης και εκμεταλλεύσεως των αμέσως επομένων μεταλλευτικών ορυκτών κέκτηται μόνον το Δημόσιον: … γ) Των ορυκτών υλών των περιεχουσών εις εκμεταλλευσίμους ποσότητας ραδιενεργά στοιχεία.” Άρα δεν έχει το δικαίωμα να αναζητήσει, ερευνήσει και εκμεταλλευτεί καμία ιδιωτική εταιρία τέτοιου είδους ορυκτά (όπως για παράδειγμα το ουράνιο.)
Σε νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ με τον τίτλο “Ρυθμίσεις θεμάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και άλλες διατάξεις” κατατέθηκε τροπολογία που προσπαθεί με νομικίστικο τρόπο να προσπεράσει το εμπόδιο αυτό: “σε περίπτωση που ένας εκ των συμμεταλλειοκτητών είναι το Ελληνικό Δημόσιο, ανεξαρτήτως του ποσοστού συμμεταλλειοκτησίας που κατέχει, και με την προϋπόθεση ότι το κοινό μεταλλείο βρίσκεται ενός δημόσιου μεταλλευτικού χώρου ή έχει έστω κι ένα κοινό όριο με δημόσιο μεταλλευτικό χώρο, τότε η διοίκηση και η εν γένει εκμετάλλευση του κοινού μεταλλείου διενεργείται, για το σύνολο των συμμεταλλειοκτητών, αποκλειστικά από το Ελληνικό Δημόσιο.”
Το κύριο επιχείρημα των φορέων και των κατοίκων που κίνησαν την νομική διαδικασία ακύρωσης του διαγωνισμού, είναι η αποδεδειγμένη ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων ποσοτήτων ουρανίου στην περιοχή. Όλες οι αποδείξεις και τα αδιάσειστα στοιχεία για την ύπαρξη ουρανίου, είχαν κατατεθεί στο δικαστήριο. Το παράλογο όμως είναι πως η εισηγήτρια της υπόθεσης, που δουλειά της είναι η αντικειμενική εξέταση και παρουσίαση των επιχειρημάτων και των δύο αντιδίκων, είναι παντρεμένη με εργαζόμενο στην εταιρεία “ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε.”. Που ως γνωστόν, είναι ο ανάδοχος του διαγωνισμού! Γιατί λοιπόν επικαλέστηκε κώλυμα τώρα, μετά από τόσο καιρό και δύο αναβολές της εκδίκασης της υπόθεσης;
Έτσι, αφού ούτε νόμιμο μπορούσαν να κάνουν τον διαγωνισμό, αλλά ούτε και να πετάξουν τις αποδείξεις για το ουράνιο, τι απομένει λοιπόν; Μα φυσικά να αλλάξουν τους νόμους, ώστε να φαίνονται οι ανομίες νόμιμες! Απαγορεύει ο Μεταλλευτικός Κώδικας να εξορύξει το ουράνιο ιδιώτης; Έ τότε κάνουμε συμμεταλλειοκτήτη το Ελληνικό Δημόσιο με οποιοδήποτε ποσοστό, και με μια «βάφτιση» θα λέμε ότι ο ιδιοκτήτης είναι το Ελληνικό Δημόσιο! Όλα δεμένα!
Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε επισημάνει πως «Η κοινωνία του Κιλκίς έχει εκφράσει μέσω όλων των επίσημων φορέων της από το ότι διατηρεί πολύ σοβαρές επιφυλάξεις, μέχρι την κάθετη αντίθεσή της στην επιβολή της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση προχωρά και γνωρίζουμε ποια θα είναι η συνέχεια - τη ζούμε στη Χαλκιδική. Η κυβέρνηση μας αγνοεί, φτιάχνονται νόμοι στα μέτρα των εταιριών, επιβάλλεται η παρουσία των εταιρειών στις τοπικές κοινωνίες με φυσικό επακόλουθο τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής... Οι κάτοικοι παλεύουν για αξιοπρέπεια και για τη ζωή των παιδιών τους και ο αγώνας τους ποινικοποιείται.»
Καλούμε τον πολιτικό κόσμο που ακόμα σέβεται την αξιοπρέπεια του να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσει την απόσυρση της τροπολογίας ή τη ρητή εξαίρεση των ορυκτών του άρθρου 143 του Μεταλλευτικού Κώδικα από τις περιπτώσεις συμμεταλλειοκτησίας, ώστε αποκλειστικά και μόνο το Ελληνικό Δημόσιο να μπορεί να ερευνά και να εκμεταλλεύεται αυτά τα ορυκτά. Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια - Πάικο