Με τυμπανοκρουσίες (έκτακτο πρωθυπουργικό διάγγελμα!) ανακοίνωσε ο Τσίπρας τη διανομή του «κοινωνικού μερίσματος». Ακολούθησε το μπαράζ του επικοινωνιακού μηχανισμού της κυβέρνησης στον Τύπο (όπου οι μεγαλοεκδότες λαμβάνουν το ένα «δωράκι» μετά το άλλο…) που έσπευσε να πανηγυρίσει για την «απόδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας» της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού.

Ο στό­χος είναι σαφής: να πε­ριο­ρι­στούν οι απώ­λειες στην εκλο­γι­κή επιρ­ροή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, να ανα­κο­πεί το κύμα των δη­μο­σκο­πή­σε­ων που προει­δο­ποιούν για βαριά πο­λι­τι­κή ήττα του κυ­βερ­νώ­ντος συ­να­σπι­σμού (με με­γά­λη μεί­ω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και εξα­έ­ρω­ση των ΑΝΕΛ). Έχει ελ­πί­δες επι­τυ­χί­ας αυτός ο επι­κοι­νω­νια­κός ελιγ­μός; Πε­ριο­ρι­σμέ­νων δια­στά­σε­ων, αβέ­βαιες και εντε­λώς προ­σω­ρι­νές. Να θυ­μί­σου­με ότι ακρι­βώς το ίδιο «κόλπο» είχε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ο Αντ. Σα­μα­ράς το 2014 και δεν κα­τόρ­θω­σε ούτε να απο­φύ­γει την ήττα του ’15, ούτε να πε­ριο­ρί­σει τις δια­στά­σεις της…

Ας δούμε όμως την ουσία του «κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος».

Από το δια­βό­η­το «πλε­ό­να­σμα» -που δη­μιουρ­γεί η μνη­μο­νια­κή λε­η­λα­σία σε βάρος των ερ­γα­τι­κών και κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των- η κυ­βέρ­νη­ση προ­τί­θε­ται να μοι­ρά­σει 720 εκατ. ευρώ σε 3,4 εκα­τομ­μύ­ρια δι­καιού­χους. Οι δι­καιού­χοι είναι άν­θρω­ποι γύρω μας που έχουν πέσει σε μια δια­βί­ω­ση κάτω από τα όρια της φτώ­χειας: νοι­κο­κυ­ριά με ετή­σιο ει­σό­δη­μα ως 9.000 ευρώ και με ακί­νη­τη πε­ριου­σία μι­κρό­τε­ρη των 180 χι­λιά­δων ευρώ. Μια απλή διαί­ρε­ση δεί­χνει ότι πρό­κει­ται για ένα εφά­παξ ετή­σιο φι­λο­δώ­ρη­μα.

Όμως τι κα­λεί­ται να «ξε­χά­σει» η κοι­νω­νία με βάση αυτό το φι­λο­δώ­ρη­μα; Δυ­στυ­χώς εδώ η «λίστα» είναι πολύ πιο «πλού­σια»:

α) Το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα πλη­θαί­νουν οι ει­δή­σεις για μα­ζι­κή κα­τα­στρα­τή­γη­ση ακόμα και της ακραί­ας νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης μνη­μο­νια­κής νο­μο­θε­σί­ας, με στόχο ακόμα με­γα­λύ­τε­ρες πε­ρι­κο­πές στα λαϊκά ει­σο­δή­μα­τα. Είναι γνω­στό ότι επί χρό­νια πα­ρα­κρα­τού­νταν υψη­λό­τε­ρες από τις νό­μι­μες ει­σφο­ρές για την πε­ρί­θαλ­ψη. Σή­με­ρα απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η κυ­βέρ­νη­ση εφαρ­μό­ζει «λάθος» τον νόμο Κα­τρού­γκα­λου, επι­βάλ­λο­ντας υψη­λό­τε­ρες από τις νό­μι­μες πε­ρι­κο­πές στις συ­ντά­ξεις, κλέ­βο­ντας μέχρι και 250 ευρώ μη­νιαί­ως από εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες συ­ντα­ξιού­χους! Είναι κοινό μυ­στι­κό ότι εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες «εφά­παξ» που έχουν εγκρι­θεί από τα Τα­μεία, πα­ρα­κρα­τού­νται πα­ρά­νο­μα και δεν κα­τα­βάλ­λο­νται στους δι­καιού­χους επί χρό­νια, για να μη δια­τα­ρα­χθούν οι «νόρ­μες» που αυτή η κυ­βέρ­νη­ση συ­νυ­πέ­γρα­ψε με την τρόι­κα.

Το «πλε­ό­να­σμα» του Τσί­πρα στη­ρί­ζε­ται στη λε­η­λα­σία των συ­ντά­ξε­ων, σε μια πο­λι­τι­κή που δεν δι­στά­ζει να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει στις με­θό­δους της ακόμα και τη μα­ζι­κή πα­ρα­νο­μία, την κλοπή σε βάρος ανί­σχυ­ρων αν­θρώ­πων.

β) Όμως και η «νο­μι­μό­τη­τα», η μνη­μο­νια­κή «κα­νο­νι­κό­τη­τα» είναι εξί­σου αντι­δρα­στι­κή. Η κυ­βέρ­νη­ση που κα­μώ­νε­ται ότι «θα μοι­ρά­σει λεφτά» στους πιο αδύ­να­μους, έχει υπο­γρά­ψει και έχει κα­τα­στή­σει υπο­χρε­ω­τι­κές τις πε­ρι­κο­πές 7,5 δισ. ευρώ από τη συ­ντα­ξιο­δο­τι­κή δα­πά­νη της τριε­τί­ας 2019-20-21! Αν σε αυτό το κο­λοσ­σιαίο ποσόν προ­στε­θούν οι προ­δια­γε­γραμ­μέ­νες πε­ρι­κο­πές των οι­κο­γε­νεια­κών επι­δο­μά­των στους μι­σθούς και η κα­τάρ­γη­ση του αφο­ρο­λό­γη­του ει­σο­δή­μα­τος από το 2019, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι αυτά που ο Τσί­πρας ισχυ­ρί­ζε­ται ότι θα «μοι­ρά­σει» με το ένα χέρι (του κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος), τα παίρ­νει πίσω με το άλλο χέρι (της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής) ενι­σχυ­μέ­να εις το… δε­κα­πλά­σιο!

γ) Δυ­στυ­χώς η λη­στεία δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται πλέον στα κρί­σι­μα πεδία των μι­σθών, των συ­ντά­ξε­ων και της φο­ρο­λο­γί­ας. Οι πε­ρι­κο­πές στις κοι­νω­νι­κές δα­πά­νες έχουν φτά­σει στο απώ­τα­το όριο αντο­χής μιας ορ­γα­νω­μέ­νης κοι­νω­νί­ας. Η κα­τά­στα­ση στα δη­μό­σια σχο­λεία και νο­σο­κο­μεία είναι εν­δει­κτι­κή, όπως ήταν εν­δει­κτι­κές οι τρα­γι­κές συ­νέ­πειες από τις πλημ­μύ­ρες στη δυ­τι­κή Ατ­τι­κή.

Το σύ­νο­λο της πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δη­μιουρ­γεί σε πρω­το­φα­νώς μα­ζι­κή κλί­μα­κα φτώ­χεια και απελ­πι­σία. Η επι­χεί­ρη­ση «κοι­νω­νι­κό μέ­ρι­σμα» είναι τμήμα της προ­σπά­θειας να πα­ρα­μεί­νουν οι κυ­βερ­νώ­ντες στη θέση τους, ώστε να συ­νε­χί­σουν ανε­νό­χλη­τοι τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή βάση του «κοι­νω­νι­κού με­ρί­σμα­τος» είναι ο άκρα­τος νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός: η κα­τάρ­γη­ση των δι­καιω­μά­των που είναι συν­δε­δε­μέ­να στα­θε­ρά και πάγια με την ερ­γα­σία, συν­δυά­ζε­ται με «βοη­θή­μα­τα» που δί­νο­νται σε όλο και λι­γό­τε­ρους, κο­στί­ζουν όλο και λι­γό­τε­ρα και, κυ­ρί­ως, δί­νο­νται αν και όποτε «προ­αι­ρεί­ται» ο άρ­χο­ντας ή το αφε­ντι­κό.

Από αυτήν την πο­λι­τι­κή υπάρ­χουν προ­φα­νείς κερ­δι­σμέ­νοι: Οι δα­νει­στές που καρ­πώ­νο­νται το με­γά­λο μέρος του πλε­ο­νά­σμα­τος. Η ντό­πια κυ­ρί­αρ­χη τάξη που καρ­πώ­νε­ται τα διαρ­κή απο­τε­λέ­σμα­τα της συ­ντρι­βής των μι­σθών και των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων.

Αυτή η κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πιο ισχυ­ρή από κάθε επι­κοι­νω­νια­κό ελιγ­μό. Και στο τέλος της ημέ­ρας η κοι­νω­νία θα πα­ρου­σιά­σει το λο­γα­ρια­σμό των ευ­θυ­νών στους υπεύ­θυ­νους.

Γιατί, όπως σωστά έγρα­ψε ο Γ. Μαυ­ρής, «το με­γα­λύ­τε­ρο λάθος που μπο­ρεί να δια­πρά­ξει η εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση (άρα και η ση­με­ρι­νή) είναι να “δια­βά­σει λάθος” τις με­γά­λες αλ­λα­γές που έχουν με­τα­σχη­μα­τί­σει βίαια την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Να θε­ω­ρή­σει ότι η κάμψη της κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας… η προ­σαρ­μο­γή στις νέες συν­θή­κες δια­βί­ω­σης που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν τη με­τα­μνη­μο­νια­κή Ελ­λά­δα ση­μαί­νει και εξα­σφά­λι­ση της κοι­νω­νι­κής συ­ναί­νε­σης προς τους κυ­βερ­νώ­ντες» (Γ. Μαυρή: «κοι­νω­νι­κή προ­σαρ­μο­γή δεν ση­μαί­νει κοι­νω­νι­κή συ­ναί­νε­ση»).

Άρθρο στο rproject.gr