Του Τάσου Παππά

Το νούμερο (210.000) δεν είναι μικρό για τη σημερινή εποχή, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο. Δεν προσφέρεται βεβαίως για πανηγυρισμούς και για δηλώσεις του τύπου «ανατρέπουμε τους συσχετισμούς, σπάμε τον κακέκτυπο δικομματισμό».

Δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με το 1.000.000 του 2004 (αν και έχουν εκφραστεί πολλές αμφιβολίες για την εγκυρότητα των στοιχείων) ούτε με τις 700.000 του 2007 (σύγκρουση Παπανδρέου-Βενιζέλου) ούτε ακόμη και με τις 240.000 του 2012. Δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες γιατί πρόκειται για το άθροισμα (θεωρητικώς πάντοτε) των οπαδών τεσσάρων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι), μαζί με τους ανέστιους φίλους του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη. Τι θα γίνει από δω και πέρα;

► Η Φώφη Γεννηματά είναι το μεγάλο φαβορί, ωστόσο η διαφορά της από τον δεύτερο Νίκο Ανδρουλάκη δεν αποκλείεται να καλυφθεί. Υπάρχει το προηγούμενο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

► Το τι θα προτείνουν οι άλλοι υποψήφιοι στον δεύτερο γύρο έχει σημασία, αλλά δεν είναι σίγουρο (κάθε άλλο) ότι οι ψηφοφόροι τους θα ακολουθήσουν τις συστάσεις τους. Η καθοδήγηση των οπαδών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Τα αστικά κόμματα δεν έχουν παράδοση. Μόνο το ΚΚΕ τα καταφέρνει. Κι αυτό πάντως όχι με την επιτυχία που είχε στο παρελθόν.

► Το ίδιο ισχύει και για τα παραταξιακά μέσα ενημέρωσης. Αν καταστήσουν σαφή την προτίμησή τους (αν μάλιστα το κάνουν με ωμό τρόπο), μπορεί να βρεθούν απέναντι σε δυσάρεστες γι’ αυτά εκπλήξεις. Οι ψηφοφόροι ενδέχεται να λειτουργήσουν εκδικητικά. Το είδαμε το 2007. Στην αρχή πριμοδότησαν χωρίς αστερίσκους τον Ευάγγ. Βενιζέλο, αλλά το όνομα Παπανδρέου αποδείχτηκε πιο βαρύ.

► Το μεγάλο στοίχημα είναι η προσέλευση στον δεύτερο γύρο. Κάποιοι ενδεχομένως να μην πάνε στις κάλπες θεωρώντας ότι πρόκειται για ενδοπασοκική κόντρα που δεν τους αφορά. Στον πειρασμό να επιλέξουν την αποχή θα μπουν όσοι ψήφισαν στον πρώτο γύρο Σταύρο Θεοδωράκη (υπέστη συντριβή) και Γιώργο Καμίνη (επίδοση πολύ κατώτερη των προσδοκιών του). Μικρότερη συμμετοχή θα είναι πλήγμα για το κύρος του νέου αρχηγού του νέου (;) σχήματος.

► Οι μεγάλοι ηττημένοι (Θεοδωράκης, Καμίνης), που είχαν τη φιλοδοξία να ηγηθούν, θα στηρίξουν το κόμμα που θα δημιουργηθεί ερήμην τους; Θα ικανοποιηθούν από τα αξιώματα που θα τους προσφέρει η νέα ηγεσία; Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τις δημόσιες δηλώσεις. Είναι τυπικές και γίνονται λόγω της στιγμής. Πιθανολογώ ότι ο κ. Καμίνης θα κρατήσει στάση αναμονής και από απόσταση, ενώ ο Στ. Θεοδωράκης, αν διαπιστώσει ότι το κόμμα που θα δημιουργηθεί δεν θα κινηθεί προς την κατεύθυνση που αυτός επιθυμεί, θα ξανασκεφτεί την περίπτωση να διατηρηθεί στη ζωή το Ποτάμι. Αλλωστε, δέχεται πιέσεις -εκδηλώθηκαν με την ανακοίνωση του αποτελέσματος- να το ξανασκεφτεί.

► Αν στο επικείμενο (;) συνέδριο η πλειοψηφία (θα είναι ΠΑΣΟΚ) καταλήξει στη θέση ότι δεν πρέπει τα κόμματα να διαχυθούν σε ένα ευρύτερο σχήμα και προκριθεί η εκδοχή του συνομοσπονδιακού μοντέλου, τι θα κάνουν τα κόμματα, οι ομάδες και οι παράγοντες που ζητούν μετ’ επιτάσεως την αυτοδιάλυση των συνιστωσών και ένα ξεκίνημα από μηδενική βάση;

Ανάγωγα

Οσο οι εκθέσεις του ΔΝΤ και της Κομισιόν θα είναι καλές για την οικονομία, όσο τα στοιχεία για το πλεόνασμα και την ανάπτυξη θα διαψεύδουν τα σενάρια περί ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, τόσο θα πυκνώνουν οι επιθέσεις των φιλοδεξιών ΜΜΕ εναντίον του Πάνου Καμμένου και οι ερωτήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή για την εγκληματικότητα και το «κράτος των Εξαρχείων».

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ