Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε στον Κυριάκο για τη ΔΕΘ. Ακραία νεοφιλελεύθερος και ξεδιάντροπα λαϊκιστής!

Άκου πράγματα. Όπως το βλέπω εγώ, να τον ευχαριστήσουν θα έπρεπε. Κι αυτόν και τους συνεργάτες του. Γιατί, αν κάτι έδειξε η βόλτα του στην πόλη και στην έκθεση, η εμφάνισή του στο Βελλίδειο, αλλά και οι απαντήσεις στη συνέντευξη Τύπου, παρά το γεγονός ότι τις είχε σκονάκι, είναι ότι υπάρχει και Θεός για τους αδιόρθωτους αριστερούς. Ακόμα και για τους άθεους, που δεν τον πιστεύουν.

Θεός, μάλιστα. Ο οποίος μας έδωσε το δώρο ενός ηγέτη τέτοιου αναστήματος απέναντι στον Τσίπρα. Και εξηγούμαι: Δεν μιλάω για τα νεοφιλελεύθερά του -αυτά τα ξέραμε, όπως ξέραμε και πόσο μπουνταλάδικα τα ξεστομίζει. Μιλάω πρώτα – πρώτα για τον Άδωνι. Θα μιλούσα και για την κούκλα της Τσιμισκή, αλλά την αφήνω, αφού η Ομάδα Αλήθειας λέει ότι δεν χαιρέτισε αυτή, αλλά τον καταστηματάρχη που δεν ακούγεται. Και, last, but not least -αυτό το αμερικάνικο του πάει γάντι-, μιλάω για τις ευχές στον ΠΑΟΚ.

Τον Άδωνι, με όλα τα ακροδεξιά, τα αντισημιτικά τα έξαλλα, και τα φαιδρά, τον φόρεσε ο ίδιος δημοσίως κορώνα στο κεφάλι του. Ούτε υποψία διαφοράς, ούτε χιλιοστό απόστασης. Ο Άδωνις είναι Εγώ. Ε, άμα ο Άδωνις είναι Εσύ, πήγαινε στον μεσαίο χώρο, στους διαφορετικούς, στους νοικοκυραίους να πουλάς κεντροδεξιά μουτσούνα. Και άντε να απολογείσαι στο ίδιο σου το κόμμα για κάθε τσιρίδα του αντιπροέδρου, κάθε παραμύθι που διακινεί, κάθε Πλεύρη που χαϊδεύει, και κάθε… εθνικού περιεχομένου βιβλίο που τηλε-πουλάει.

Αλλά το ωραιότερο είναι με τον ΠΑΟΚ. Πήγε να το παίξει Τσίπρας, που το ‘χει και στην επαφή με τον κόσμο, και στις παλιές αγάπες με τους ασπρόμαυρους. Να δείξει λαϊκότητα ντεμέκ, να ξεπλύνει και την κοτσάνα για το «πέτσινο» γκολ. Και τι ευχήθηκε μπροστά σε κοινό και κάμερες; Μια «εξαιρετική» πορεία στην Ευρώπη. Εξαιρετική! Γιατί, όπως ομολόγησε στη συνέντευξη, δεν ήξερε ότι ο ΠΑΟΚ έχει αποκλειστεί από ένα σουηδικό χωριό. Τόσο καλά. Κι αυτό ισοδυναμεί με ευχή «και στα δικά σας» σε κηδεία, αν με εννοείτε.

Γιατί λοιπόν τον κοπανάμε τον άνθρωπο; Εκτός πια κι αν φοβόμαστε ότι ισχύει το παλιό: Ότι οι βλάκες είναι ανίκητοι…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ