Καλή αυτή η μπίζνα του ΟΑΣΘ, ε; Εγγυημένο εισόδημα, που έλεγαν κάποιες διαφημίσεις, στον καιρό των παχέων αγελάδων. Αν ήσουν ευτυχής μέτοχος, και είχες βάλει, ας πούμε, στον οργανισμό κάποια λεφτουδάκια, μπορεί και να είχες κέρδος 700%. Τον χρόνο! Σε κακές χρονιές, μνημονιακές, έπεφτες στο 130% και κάτι, αλλά στεγνός δεν έμενες. Μέρισμα, από τα κέρδη, και τα σκυλιά δεμένα. Ποια κέρδη, αφού ο οργανισμός έμπαινε μέσα μέχρι τον λαιμό;

Α, εδώ υπάρχει η παγκόσμια πατέντα -της ελληνικής Δεξιάς και της αριστείας της. Τα προϋπολογισμένα κέρδη των μετόχων αθροίζονταν στη στήλη… δαπάνες. Και το κράτος πλήρωνε αυτές τις δαπάνες. Ανελλιπώς και ασκαρδαμυκτί. Έτσι σκάσαμε ως φορολογούμενοι, στο διάστημα 1990-2016, 2 δισεκατομμύρια ευρώ και κάτι. Από τα οποία 324 εκατομμύρια και κάτι πήγαν στις τσέπες των ευτυχών μετόχων. Με κεφάλαιο 20 εκατομμύρια -αν έχετε τον Κυριάκο σας!

Αυτά κράτησα από τα πολλά που είπαν χθες ο Στέλιος Παππάς και ο Χρήστος Σπίρτζης. Και κατάλαβα, όπως κι εσείς υποθέτω, γιατί οι ευτυχείς μέτοχοι εμφανίζονται τώρα σαν δυστυχείς αμέτοχοι. Αμέτοχοι, ναι. Για το χάλι των συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη. Για τα ρέστα που δεν έδιναν τα μηχανήματα. Για το χαράτσι του εισιτηρίου. Για τον νόμο που προβλέπει ελευθέρας στους ανέργους, αλλά γι’ αυτούς δεν ίσχυε. Για τα λεωφορεία, που σάπιζαν στα αμαξοστάσια. Για, για, για.

Ιδού, λοιπόν, η λύση του μυστηρίου, γιατί οι δυστυχείς αμέτοχοι τρέχουν δικαστικώς και θρηνητικώς να βρουν το χαμένο δίκιο τους. Και το χαμένο μέρισμα της αριστείας τους. Γιατί, επίσης, η Ν.Δ. και οι πελταστές της, καταγγέλλουν την αποϊδιωτικοποίηση -ο όρος δείχνει ότι κάποιοι δικοί μας έχουν χιούμορ- του ΟΑΣΘ. Και γιατί, τέλος, σηκώνουν σκόνη με διάφορες ανοησίας, για το ενοίκιο του Παππά, την αμοιβή του διάκου, και άλλα παρόμοιας ποιότητας. Της αριστείας, εξάπαντος.

Να τελειώσω με τον καημό μου: Ένας, δύο, εκατό ΟΑΣΘ! Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής. Που δεν την περιορίζει κανένα Μνημόνιο. Κόψτε όσο μπορείτε περισσότερους κώλους ασυδοσίας, όπως στη Θεσσαλονίκη, ή στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Γιατί ένα πράγμα είναι η ανάπτυξη, δίκαιη κ.λπ. Αλλά άλλο ένα είναι η αποκατάσταση κάποιου στοιχειώδους αιτήματος δικαιοσύνης. Διαφορετικά, εκείνοι ας ρυπαίνουν το σύμπαν, κι εμείς ας κάνουμε λογοπαίγνια…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ