Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις ημέρες για τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα και τον ρόλο τους στην ανάκαμψη της οικονομίας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε, δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι ανοιχτή στις επενδύσεις και τις υποστήριξε με θέρμη. Μετά τις σημερινές εξελίξεις βέβαια, και την ανακοίνωση της Eldorado Gold για αναστολή των εργασιών της στη χώρα μας, πολλοί θα είναι αυτοί που θα πουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διώξει μια τέτοιας κλίμακας «επένδυση».

Ας θυμηθούμε όμως όλα όσα συνοδεύουν αυτή την «επένδυση»: διαφθορά, φορο – αποφυγή μέσω φορολογικών παραδείσων, αστυνομική βία και καταστολή των αγώνων της τοπικής κοινωνίας, καταστροφή του περιβάλλοντος, αποδεδειγμένα παράβαση περιβαλλοντικής νομοθεσίας με επιβολή προστίμων από τις αρμόδιες υπηρεσίες, παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης από διεφθαρμένα και στρατολογημένα ΜΜΕ, εξαγορά συνειδήσεων και πολλά άλλα. Είναι όμως αυτού του είδους οι επενδύσεις αυτές που χρειάζεται και επιδιώκει η Ελλάδα; Σύμφωνα με τα λόγια του πρωθυπουργού ΟΧΙ. Υπάρχει μία κάθετη διαφορά με τη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση στις επενδύσεις, και αυτή είναι ότι ναι μεν είμαστε θετικοί και ανοιχτοί προς αυτές, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι προστατεύονται τόσο οι εργασιακές σχέσεις όσο και το περιβάλλον. Χωρίς ένα υγιές περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρξει οποιουδήποτε είδους παραγωγή και ανάπτυξη.

Η σημερινή λοιπόν ανακοίνωση της εταιρείας για την αναστολή των εργασιών της στην Ελλάδα, προκαλεί το εύλογο ερώτημα – Γιατί τώρα; Σε τι αποσκοπεί μια τέτοια κίνηση λίγο πριν την εκκίνηση της διαδικασίας της Διαιτησίας με το Ελληνικό Δημόσιο; Η μόνη εύλογη απάντηση είναι ότι αυτή η “επένδυση” δεν είναι ικανή να αντέξει τη νόμιμη διαδικασία ελέγχων που κάθε Ευρωπαϊκή χώρα έχει δικαίωμα να διεξάγει και έτσι η εταιρεία ακολουθεί μία στρατηγική εκβιασμού, επιδιώκοντας μια θετική γι’ αυτήν έκβαση. Σε αντίθετη περίπτωση αναμένει σύμφωνα με την επίσημη δήλωση της, την ύπαρξη μιας υποστηρικτικής προς αυτή κυβέρνησης, η οποία θα είναι θετικά προσκείμενη στην εφαρμογή των προτεινόμενων από αυτή τεχνολογιών.

Είναι προφανές ότι οι πρακτικές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων υπήρξαν ιδιαίτερα βολικές για την εταιρεία. Πρακτικές αδιαφάνειας και μη τήρησης της νομιμότητας, που οδήγησαν την τοπική και όχι μόνο κοινωνία στο να αντισταθεί, δημιουργώντας το κίνημα κατά της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική. Αυτό το κίνημα έδωσε μία παγκόσμια διάσταση στο πρόβλημα, ανέδειξε τόσο τον σκανδαλώδη τρόπο λειτουργίας της εταιρείας όσο και τους βρόμικους χειρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων. Υπήρξε η κοινωνική αντίδραση που εν τέλει μετουσιώθηκε σε πολιτική δράση και δίκαιο κυβερνητικό έργο, θέτοντας για πρώτη φορά την εταιρεία προ των ευθυνών της.

Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ και σε όσους θεώρησαν και θεωρούν την El Dorado ως τη μόνη αναπτυξιακή προοπτική για τον τόπο μας, λέγοντας τους ότι η εξόρυξη χρυσού δεν μπορούσε και δεν μπορεί να είναι η λύση για την ανάπτυξη της Χαλκιδικής. Η Χαλκιδική, τόσο η ορεινή όσο και η παραθαλάσσια, προσφέρει άπειρες δυνατότητες απασχόλησης και ανάπτυξης, μέσα όμως από δραστηριότητες που δε θα την υποβαθμίσουν από αυτό που ως τώρα γνωρίζουμε , αγαπάμε και που έχουμε ιερή υποχρέωση να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές!

Άρθρο στο koutipandoras.gr