Από μια άποψη, μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση, με το άρθρο του Τσίπρα στο Documento για τον Ανδρέα. Με αφορμή την 3 του Σεπτέμβρη. Ιερή οργή από την Φώφη –ύβρις!!- και τους σκληρούς του υπό συγχώνευση ΠΑΣΟΚ. Σαχλαμάρες από τον Κυριάκο. Ψυχογραφήματα τη κακιάς ώρας, για τον χαμένο ύπνο του Τσίπρα, από τον Άδωνι. Όλα τα παιδιά στην πίστα εν ολίγοις. Και ο ΓΑΠ, βεβαίως.

Με το μακρύ και το κοντό τους. Α, και από την καθ’ ημάς Αριστερά ορισμένοι, αλλά με σοβαρή κριτική ματιά αυτοί, και ουδείς ψόγος. Στον ΣΥΡΙΖΑ, τέτοιου είδους συζητήσεις δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα. Αν και θα ήταν προτιμότερο να μην διεξάγονται από τον Σκάι.

Καλά, για το Θέμα του Θέμου, και τα συναφή του διαδικτύου δεν το συζητώ. Λες και έβαλε το χεράκι του σε σφηκοφωλιά ο Τσίπρας. Και πετάχτηκαν οι σφήκες με το κεντρί προτεταμένο. Αναμενόμενο, μην πω και επιθυμητό από τον Τσίπρα. Αλλά από ουσία μηδέν. Γιατί, μια σοβαρή συζήτηση, για ένα πολιτικό άρθρο, που ασχολείται με έναν εμβληματικό ηγέτη της μεταπολίτευσης δεν γίνεται με όρους σφήκας.

Και στην μεν Αριστερά, που εδώ και δεκαετίες μας βασανίζει ο Ανδρέας ζων, αλλά και θανών, θα τη βρούμε την άκρη. Με τους όρους της νέας εμπειρίας. Από όλα όμως τα βζζζ-βζζζ των δήθεν υπερασπιστών του, σε ένα νομίζω αξίζει να σταθούμε.

Ποιο; Αν είχε δικαίωμα ο Τσίπρας να μιλήσει γι’ αυτόν. Γιατί θα μας τρελάνουν οι μνημονιακοί δήθεν Ανδρεο-μνήμονες. Άκου, ύβρις! Σκύλευση!! Λες και χρειάζεται κάποιος την άδειά τους, για να προφέρει το όνομά του. Λες και έχουν αφήσει όρθιο κι ένα τούβλο από όσα άφησε πίσω του, για να τους κόφτει η υστεροφημία του. Λες και ασχολήθηκαν ποτέ με μια σοβαρή κριτική για τα συν και τα πλην του.

Για το πώς διολίσθησε το ΠΑΣΟΚ, που «δεν τεμαχίζεται και δεν κληρονομείται», στον δεξιό βάλτο. Ποιες ήταν οι ευθύνες του, και οι δικές τους. Για να μην θυμίσω τους κάτω-οι-ψεύτες, και κάτω-οι-κλέφτες, που τον δάγκωναν ζωντανό, και τον υπερασπίζονται νεκρό. Από τον Τσίπρα!

Τι να πω. Μετά από όλα αυτά, μου φαίνεται ότι η μνήμη του Ανδρέα έχει πρώτα-πρώτα ανάγκη υπεράσπισης από τους εντεταλμένους καταναλωτές της…

Άρθρο στην Αυγή