Δικαιούμαστε να συνδυάζουμε την αμυδρή ελπίδα με τη σφοδρή αμφιβολία. Μακάρι να το κάνει, όμως. Θα είναι καλό για τη χώρα. Αλλά και για την ψυχαγωγία μας

Παρακαλώ, διαβάστε: Προσπαθούν να μας παρασύρουν σε έναν πόλεμο λάσπης. Δεν θα τους ακολουθήσουμε. Ο πολιτικός ανταγωνισμός είναι σκληρός από τη φύση του, δεν χρειάζεται να γίνεται με εμφυλιοπολεμικούς όρους. Και προβληματιστείτε, τι μύγα τσίμπησε τον Μητσοτάκη και ξεστόμισε τέτοια, σχεδόν κομμουνιστικά, λόγια. Ποιος άγνωστος Χ κρύβεται πίσω από την άρον-άρον εγκατάλειψη, φραστικώς έστω, της λογικής της Χ. Ποια θεία φώτιση εισέβαλε στο θολωμένο του μυαλό, για να εκτοπίσει τον σεπτό Βορίδη, ου μην αλλά και τον σεμνό Γεωργιάδη, και να ρίξει στο πυρ το εξώτερον το εμφύλιο, εμφιαλωμένο από την εποχή των Σούρληδων, υγρόν πυρ της αντιπολίτευσής του.

Κυριάκος είναι, κυριακίζει, θα πεις. Του βγήκε το νταβατούρι με τον Χίτλερ και τον Στάλιν ξινό, και τώρα πουλάει μέλι. Αλλάζει το πηλήκιο του χωροφύλακα με τον σκούφο της δημοκρατίας. Τη μάχαιρα της εξαφάνισης των αντιπάλων, με το περιστέρι της ειρήνης. Γκάντι μας προέκυψε ο πολεμοχαρής. Σάμπως φόρο θα πληρώσει για το νέο look; Έφτασε στο μη παρέκει η εμποροπανήγυρη της βρισιάς, της συκοφαντίας, της λάσπης, του Μελιγαλά, του κάθε βαμμένου αντικομμουνιστή και υβριστή της Αριστεράς. Και τώρα απολαμβάνουμε το στρίβειν διά του αρραβώνος με την ευπρέπεια και την αντίθεση στους εμφυλιοπολεμικούς όρους. Από τον πρόεδρο του αντιπροέδρου!

Καλό. Και θεαματικό. Εκτός όμως από το θεαθήναι, έχει και το κάτι τις η μεταμφίεση. Διότι υπάρχει πρόβλημα στα ενδότερα της Ν.Δ. με τα χωρίς όριο γκάζια. Διότι η «Καθημερινή» έφτασε να ζητήσει φρένο και «κόκκινες ομάδες». Διότι το «Βήμα» αποφάνθηκε ότι με την κυριάκεια αντιπολίτευση δεν ανατρέπεται ο Τσίπρας. Διότι βαρέθηκαν, μπαΐλντισαν, σιχάθηκαν, πολλοί του συντηρητικού χώρου, με τον ξέφρενο πυρρίχιο κατά της Αριστεράς και του Τσίπρα. Κατάλαβαν ακόμα περισσότεροι ότι ο κυριακισμός όχι μόνο δηλητηριάζει την πολιτική ζωή και εμποδίζει κάθε είδους αντιπαράθεση με επιχειρήματα, αλλά και δεν αποδίδει τα αναμενόμενα.

Κι έτσι είδαμε τον Κυριάκο να κατσαδιάζει τον Κυριάκο. Αν θα το πάει μακριά το κάρο με τα μαντζούνια της λογικής… χμ-χμ. Δικαιούμαστε να συνδυάζουμε την αμυδρή ελπίδα με τη σφοδρή αμφιβολία. Μακάρι να το κάνει, όμως. Θα είναι καλό για τη χώρα. Αλλά και για την ψυχαγωγία μας. Γιατί θα απολαύσουμε διάφορους μαχαιροβγάλτες του λόγου σε ρόλους άβγαλτων του διαλόγου…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ