Λάθος. Λάθος. Λάθος. Οι βουλευτές της συμπολίτευσης που συμμετέχουν στην εξεταστική επιτροπή για την Υγεία εξέφρασαν την έντονη δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι από μερίδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν προβάλλονται οι εργασίες της επιτροπής. Ως εδώ εντάξει.

Εχουν δικαίωμα οι πολιτικοί να διατυπώνουν άποψη για τον τρόπο που λειτουργούν τα ΜΜΕ. Ουδείς είναι υπεράνω κριτικής.

Πού είναι το λάθος λοιπόν, θα αναρωτηθεί κάποιος; Ζήτησαν από το ΕΣΡ να παρέμβει ώστε να συμμορφωθούν (προς τας υποδείξεις τίνος άραγε;) οι διευθυντικές ομάδες των ΜΜΕ.

Οταν το ΕΣΡ απάντησε (σωστά) ότι δεν μπορεί να παρέμβει στην κρίση του δημοσιογράφου (ευφημισμός, αφού δεν πρόκειται για την κρίση του δημοσιογράφου, αλλά για την κρίση του διευθυντή και του ιδιοκτήτη) αν θα μεταδοθεί ή όχι μια είδηση, ο πρόεδρος της επιτροπής δήλωσε ότι η μη μετάδοση της είδησης ισοδυναμεί με απόκρυψη (σωστό) και πρότεινε να αποσταλεί νέα επιστολή προς το ΕΣΡ στην οποία θα κατονομάζονται συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης (νέο λάθος).

Δεν είναι δουλειά του ΕΣΡ να δίνει κατευθύνσεις στα μέσα ενημέρωσης σ’ ό,τι αφορά την ιεράρχηση των ειδήσεων (ας προκηρύξει όμως επιτέλους τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες).

Δεν είναι δουλειά της πολιτικής να ορίζει τι συνιστά είδηση και τι όχι.

Γνώμη φυσικά μπορεί να έχει και να την εκφράζει, δεν μπορεί όμως να απαιτεί να επιβληθούν κυρώσεις αν κάποιο μέσο ενημέρωσης αξιολογεί τα γεγονότα με διαφορετικά κριτήρια απ’ αυτά που έχει ένα κόμμα.

Αυτά στο επίπεδο των αρχών. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά, εξίσου σοβαρή.

Είναι τα μέσα ενημέρωσης αντικειμενικά, όπως ισχυρίζονται; Κακής ποιότητας ανέκδοτο.

Το έχουμε ξαναπεί: αντικειμενική ενημέρωση δεν υπάρχει, αντικειμενικά είναι μόνο τα γεγονότα, ενώ οι κρίσεις επ’ αυτών είναι υποκειμενικές.

Υπάρχει όμως ιδιοτελής και ανιδιοτελής ενημέρωση. Η δεύτερη είναι το ζητούμενο.

Τα ΜΜΕ έχουν πολιτικές συμπάθειες, ιδεολογικές προτιμήσεις, δεσμεύσεις που απορρέουν από τα συμφέροντα των ιδιοκτητών.

Θάβουν ειδήσεις που θίγουν αυτούς που υποστηρίζουν, δραματοποιούν περιστατικά, σε ορισμένες περιπτώσεις τα κατασκευάζουν, για να πλήξουν τους αντιπάλους των φίλων τους, δολοφονούν χαρακτήρες, λένε μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα για να εξυπηρετήσουν κομματικές σκοπιμότητες και στήνουν ασπίδες προστασίας των αφεντικών τους όταν αυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη Δικαιοσύνη ή είναι σε σύγκρουση με τους ανταγωνιστές τους.

Οι εξεταστικές επιτροπές και οι οικονομικοί εισαγγελείς βγάζουν συνεχώς λαβράκια.

Αποκαλύπτουν διασυνδέσεις κομμάτων με οργανωμένα συμφέροντα, φωτίζουν υποθέσεις διαφθοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος με πρωταγωνιστές στελέχη κομμάτων, εκθέτουν επιχειρηματίες μέσων ενημέρωσης.

Ενοχλητικά πράγματα για πολλά ΜΜΕ. Να τα αποδομήσουν δεν είναι εύκολο, γιατί τα στοιχεία είναι συντριπτικά, οπότε επιλέγουν να τα «κρύψουν» και επιχειρούν με αντιπερισπασμούς να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες.

Το σκεπτικό τους είναι απλό: ό,τι δεν προβάλλουμε δεν υφίσταται ως γεγονός, ό,τι προβάλλουμε είναι μείζονος ενδιαφέροντος.

Ετσι, πολύ «λογικά» θεωρούν είδηση πρώτου μεγέθους το tweet του Πολάκη και άνευ σημασίας το πάρτι της διαπλοκής στο «Ντυνάν», τα όργια στο ΚΕΕΛΠΝΟ και τις έρευνες για τη Novartis.

Ανάγωγα

«Είστε γελοίοι» είπε στους ευρωβουλευτές ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα είπε στους παρόντες (καμιά εικοσαριά), για να τα ακούσουν αυτοί που έλαμψαν διά της απουσίας τους (εκατοντάδες). Καλά έκανε. Καλοπληρωμένοι είναι και οφείλουν να παρουσιάζονται και να χειροκροτούν – επί της ουσίας αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν φαίνεται όμως να απασχολεί τον επικεφαλής της Επιτροπής το γεγονός ότι ο κορυφαίος, υποτίθεται, θεσμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης παίζει διακοσμητικό ρόλο. Οι αποφάσεις που αφορούν την ευρωζώνη λαμβάνονται στο Eurogroup του Σόιμπλε και οι αποφάσεις που αφορούν την Ε.Ε. λαμβάνονται στις συνόδους κορυφής, όπου κυριαρχεί η Γερμανία. Μήπως να μας έλεγε κάτι ο κ. Γιούνκερ για την απουσία λογοδοσίας και για τη γερμανική Ευρώπη;

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ