Του Θανάση Καρτερού

Α, όχι έτσι, παιδιά. Όχι έτσι. Ο Μπογδάνος ήταν πήξε και δείξε, παραληρηματικός και εμπαθής, ανοίκειος κατά την επίσημη νεκρολογία του από τον ΣΚΑΪ και κατά συνέπεια εκείνοι που τον ξαπόστειλαν διέπραξαν πράξη καλή, βήμα θετικό, κίνηση αρετής εναντίον της κακίας.

Διότι, προσέξτε: Και στη δημοσιογραφία, όπως και στη φύση, ισχύει η καταγωγή τον ειδών. Σε ποιο περιβάλλον, με ποια διατροφή, με ποιες δυνατότητες, με ποια στήριξη, με ποια φράγκα, με ποιες πλάτες αναπτύσσεται και διαπρέπει το κάθε δημοσιογραφικό, τηλεοπτικό ή προπαγανδιστικό είδος.

Πήραν λοιπόν αυτό το υβριδικό αβγό έπαρσης και μαλακίας, φιγούρας και τσαμπουκά, αμετροέπειας και αήθειας και το εκκόλαψαν κάτω από τους τηλεοπτικούς τους προβολείς. Ύστερα το ζοργκ που ξεπετάχτηκε το τάισαν, το δυνάμωσαν, του ακόνισαν δόντια και νύχια και το ξαπέστειλαν μέσα από της τηλεοπτικές μας οθόνες να κακοποιεί ανεπιθύμητους. Και να είμαστε εξηγημένοι: Μπορεί να μισούσε και να αγαπούσε όποιους και τα αφεντικά του, αλλά το νύχιασμα και το δάγκωμα άλλοι του έδωσαν τα ΜΜΕσα για να το διαπράττει. Ή αμφιβάλλετε και γι’ αυτό;

Διότι το ανοίκειο, το ανάρμοστο, το αδόκιμο, το αστοιχείωτο που του καταλογίζουν τώρα ήταν παρόντα σε κάθε εκπομπή του. Κάθε μέρα, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, αναζητούσε τον πιο πρόσφορο τρόπο για να υποβιβάσει την πολιτική σε χαμέρπεια και την αντιπαράθεση σε εμφύλιο. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε την ανάδειξή του σε εμβληματικό πρόσωπο της φρενιασμένης προπαγάνδας κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε εμπόδισε τη Ν.Δ. να τον λατρέψει κατά συρροή, άλλα αντιπολιτευόμενα τζάκια να τον ζεσταίνουν, τον ΣΚΑΪ να τον έχει κορώνα στο κεφάλι του και όλο το σόι να τον χειροκροτεί.

Άρα, το θέμα δεν είναι ο κάθε Μπογδάνος. Αυτός, στο κάτω-κάτω, τέτοιος είναι, τέτοια κάνει. Αν ξέφυγε έπειτα από χρόνια τοξική λογοδιάρροια και μας ξεφούρνισε περίπου και ότι το φονικό γράμμα στον Παπαδήμο το έστειλε ο Τσίπρας, αυτό δεν είναι παρά ακραίο σύμπτωμα μιας ακραίας προπαγάνδας. Καλλιεργημένου μίσους. Άνθος του κακού ο εν λόγω; Εντάξει. Αλλά η συστηματική καλλιέργεια του είδους γίνεται στα θερμοκήπια μιας ελίτ που μισεί το σήμερα και επιδιώκει το χθες. Και το πέτο αυτής της ελίτ κοσμεί το κομμένο άνθος ονόματι Μπογδάνος.

Τα υπόλοιπα είναι να ‘χαμε να λέγαμε…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ