Η ρητορική του ενθουσιασμού είναι αναγκαία συνθήκη σε κάθε νέο εγχείρημα, όχι όμως και ικανή να οδηγήσει στην ευόδωσή του. Οσο θερμά λόγια κι αν χρησιμοποιήσουν οι εμπλεκόμενοι, τα πραγματικά προβλήματα δεν καίγονται, ούτε καν καλύπτονται επαρκώς από τον παραγόμενο λεκτικό καπνό. Είναι απολύτως κατανοητό, λοιπόν, να κλείνει η κ. Φώφη Γεννηματά το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τη φράση «Ε ναι, λοιπόν, επιστρέψαμε». Απολύτως βέβαιο είναι όμως ότι η διαβεβαίωσή της δεν προκαλεί ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού σε όλους τους Ελληνες, ούτε καν σε όλους τους παλιούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Επιπλέον, αδυνατεί να αποκρύψει με τρόπο θαυμαστό, γνωστό από τα έπη, σαν σύννεφο ή ομίχλη, τη διαμάχη που μαίνεται υπό τη σκέπη του πρώτου πληθυντικού προσώπου. Μια διαμάχη όχι ακριβώς ιδεολογική, όχι αμιγώς πολιτική.

Οσο κι αν η επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να ξορκίσει το κακό, δηλαδή το όντως ισχύον, διατεινόμενη πως η Δημοκρατική Συμπαράταξη «δεν είναι άθροισμα πολεμάρχων αλλά κίνημα λαού», τα καπετανάτα παραμένουν ευδιάκριτα –και δρώντα–, και ατιθάσευτες η φιλαυτία και η εξουσιοφιλία. Αν αρκούσε να αυτοπροσδιορίζεσαι σαν κίνημα για να είσαι πράγματι κίνημα, τότε θα ήταν κίνημα το Κίνημα Δημοκρατικών Σοσιαλιστών του κ. Γ. Α. Παπανδρέου. Και δεν θα είχε τώρα λόγους να προσθέσει το σύμβολό του στα υπόλοιπα τέσσερα (του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των Κινήσεων Πολιτών και της Ενωσης Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης, που τον Γενάρη του 2015 απέσπασε 7.615 ψήφους), ώστε να προκύψει το νέο λογότυπο: τα ανθρωπάκια του Γιάννη Γαΐτη επανεπεξεργασμένα.

Είναι παλιά η συνήθεια να χρησιμοποιεί κάθε κόμμα ή πολιτικός τα λάθη ή και τα ανομήματα των άλλων σαν άλλοθι ή και σαν απαλλακτικό βούλευμα για τη δική του αποτυχημένη πολιτεία. Χωρίς να πρωτοτυπήσει λοιπόν, η κ. Γεννηματά κατήγγειλε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «πρόδωσε τους προοδευτικούς πολίτες που τον εμπιστεύθηκαν» και προχώρησε σε μία επιπλέον διαβεβαίωση: «Δεν βρισκόμαστε στη χώρα των λωτοφάγων».

Οντως ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει διαψεύσεις και απογοήτευση σε τεράστιες ποσότητες. Με το δεδομένο ωστόσο ότι η «προδοσίας» καταγγελία ακούστηκε πρώτα κατά του ΠΑΣΟΚ, και εξακολουθεί να ακούγεται, δικαιωμένη από τα έργα και τις ημέρες στελεχών όπως ο κ. Τσοχατζόπουλος, ο κ. Παπαντωνίου κ.ά., θα χρειαζόταν να καταναλώσουν επίσης τεράστιες ποσότητες μαγικών λωτών οι έμπειροι πολίτες, ώστε να πειστούν πως η προπαγανδιζόμενη σαν «Νέα Αλλαγή» κατάφερε να εξαγνιστεί αθροίζοντας αμαρτίες. Για τις οποίες μάλιστα προτιμά την αγέρωχη σιωπή.

Άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ