Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Αν η Αθήνα τους δεχτεί στο ΝΑΤΟ ως πΓΔΜ, ή με άλλη ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, το πρόβλημα θα περάσει στην Ελλάδα, που δεν έχει απαλλαγεί επίσης από τα εθνικιστικά παραληρήματα

Κινητικότητα -λέγανε εδώ και μέρες οι ειδήμονες- παρατηρείται στο Μακεδονικό* ζήτημα. Και επιβεβαιώνεται -τύποις- από την επίσκεψη του νεόκοπου υπουργού Εξωτερικών της πΓΔΜ, Νίκολα Ντιμιτρόφ, στην Αθήνα για να αρχίσει -χθες- «κάποιον διάλογο» με τον κ. Ν. Κοτζιά.

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να ξεκαθαρίσει -και πολύ σωστά- ότι η συνάντηση είναι «γνωριμίας» και πρόλαβε τον αγενή ομόλογό του, ο οποίος προτού συναντηθούν, έδωσε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ, στον κ. Παπαχελά (μεταδόθηκε το βράδυ της Τρίτης). Είναι γνωστό ότι οι υψηλοί επισκέπτες μιας χώρας, όπως οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί, δίνουν συνήθως μια συνέντευξη σε ένα έντυπο μεγάλης εμβέλειας και αποδοχής στη χώρα που επισκέπτονται. Αλλά να δίνει συνέντευξη ένας υπουργός Εξωτερικών στο κανάλι που διακρίνεται για τη συνεχή υπονόμευση της κυβέρνησης που τον φιλοξενεί, δεν θα το έλεγα και σύνηθες.

Ο νέος πρωθυπουργός της πΓΔΜ, ο σοσιαλδημοκράτης κ. Ζάεφ, δήλωσε λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ότι είναι πρόθυμος να συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος, ώστε η Ελλάδα να άρει το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) για την εισδοχή του κράτους αυτού στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Αλλά, ενώ δήλωσε ότι ήταν λάθος και δείγμα αλυτρωτισμού να στηθούν από τους εθνικιστές συμπατριώτες του αγάλματα – αντίγραφα των αρχαίων ελληνικών, δεν δεσμεύτηκε ότι θα απομακρυνθούν για να δοθεί ένα καθαρό δείγμα αλλαγής πολιτικής. Επικαλέστηκε μάλιστα οικονομικούς λόγους… Κάποια ανάλογη ανοησία είπε στον κ. Παπαχελά και ο κ. Ντιμιτρόφ.

Εδώ χρειάζεται μια παρένθεση: οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ γνώριζαν τι πάει να δημιουργηθεί με αυτό το ομόσπονδο κρατίδιο, σιώπησαν αιδημόνως, λόγω της «υιοθεσίας» του Τίτο από τους Αμερικανούς. Όποιος είχε διαβατήριο και έφευγε από την Ελλάδα προς Βορρά, έμπαινε σε μια χώρα που η ταμπέλα της ήταν «Μακεδονία». Οι χάρτες που είχαμε στο σχολείο έγραφαν με ελλειψοειδή κατεύθυνση τη λέξη Γιουγκοσλαβία και, με κεφαλαία συνήθως, την κάθε ομόσπονδη δημοκρατία, όπως Μακεδονία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Σερβία, Κροατία, Σλοβενία κ.λπ.

Τα γράφω αυτά για έναν λόγο: για να υποστηρίξω ότι η προσέγγιση της Ελλάδας με αυτό το κράτος είναι σχεδόν αδύνατη με τα σημερινά δεδομένα, εφόσον ο όρος Μακεδονία είναι απαράδεκτος για τους μεν, υποχρεωτικός για τους δε. Διότι οι εκεί άνθρωποι έως και 70 ετών, Μακεδονία ονομάζουν την πατρίδα τους, μακεδονική τη γλώσσα τους και τα επίσημα ιστορικά βιβλία ταυτίζουν τις φυλές των σλάβων εποίκων με τους αρχαίους Μακεδόνες, κάνοντας ένα μικρό ιστορικό άλμα τουλάχιστον 10 αιώνων. Όμως, όπως είπε ο κ. Ντιμιτρόφ, «αυτά είναι παρελθόν. Να δούμε το μέλλον».

Ο πασιφανής στόχος της νέας ηγεσίας των Σκοπίων είναι να γίνει δεκτή η χώρα τους στο ΝΑΤΟ (τουλάχιστον) με τη διεθνή τους ονομασία, την πΓΔΜ ή κάτι ανάλογο. Κάνουν ότι εγκαταλείπουν δηλαδή την επίσημη ονομασία τους (Δημοκρατία της Μακεδονίας) για να χρησιμοποιήσουν το σκαρίφημα που ανοήτως δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση του 1993, όταν το θέμα του ονόματος οξύνθηκε πολύ. Με αυτήν την παρανοϊκή -προσωρινή τάχα- ονομασία, έγιναν δεκτοί στον ΟΗΕ και στη συνέχεια, στα 24 χρόνια που μεσολάβησαν ήταν πανεύκολο να εμφανίζονται παντού ως Μακεδονία.

Είναι προφανές: η κατεύθυνση που οι Αμερικανοί δείχνουν (αφού επέβαλαν στον πρόεδρο της πΓΔΜ, τον κ. Ιβανόφ, να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον κ. Ζάεφ), είναι να γίνει μια συμβολική κίνηση ώστε η Ελλάδα -δεδομένων των λοιπών πιέσεων από τους Ευρωπαίους επόπτες- να υποχωρήσει και να άρει το veto, για την εισδοχή των βόρειων γειτόνων στο ΝΑΤΟ.

Εάν η Ελλάδα δεχτεί κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια η χώρα αυτή θα γίνει δεκτή και στην Ε.Ε. σαν Μακεδονία, διότι είναι απίθανο και παράλογο, οι διεθνείς οργανισμοί να συνεχίζουν να αποκαλούν μια χώρα με αυτό το κατασκεύασμα. Έτσι εξάλλου την έχουν αναγνωρίσει.

Σήμερα, η Αθήνα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση: έχει μια σταθερή κυβέρνηση και δεν απειλείται από επικίνδυνα εσωτερικά εθνοτικά προβλήματα όπως η προσωρινή συνύπαρξη, Αλβανών και Σλάβων, στην κυβέρνηση της πΓΔΜ. Τα Σκόπια, έπειτα από μια περίοδο ακραίας έντασης, επιχειρούν να ανατάξουν την εξωτερική τους πολιτική, διότι το παιχνίδι της χρονοκαθυστέρησης γύρισε τώρα εις βάρος τους.

Αν, λοιπόν, η Αθήνα τους δεχτεί στο ΝΑΤΟ ως πΓΔΜ, ή με άλλη ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, το πρόβλημα θα περάσει στην Ελλάδα, που δεν έχει απαλλαγεί επίσης από τα εθνικιστικά παραληρήματα.

Μας φτάνουν όσα έχουμε. Ας τους αφήσουμε να το ξανασκεφτούν…

* Το πρόβλημα είναι γνωστό παγκοσμίως ως Μακεδονικό ζήτημα και όχι «σκοπιανό», όπως κάποιοι «μακεδονομάχοι» προσπάθησαν και εν πολλοίς πέτυχαν να αναφέρεται από τους ημιμαθείς κεκράκτες των ΜΜΕ.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ