Του Τάσου Παππά

Διάβασα με τη δέουσα προσοχή τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, την αρθρογραφία κορυφαίων παραγόντων τους και τα σχόλια των φιλονεοδημοκρατικών μέσων ενημέρωσης για τη συμφωνία στο Eurogroup.

Δεν περίμενα να την αποθέωναν. Άλλωστε δεν προσφέρεται για αποθέωση. Θα έπρεπε να είναι καλύτερη, θα μπορούσε όμως να είναι χειρότερη. Η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να σχετικοποιεί τις επιτυχίες των αντιπάλων της και να καταστροφολογεί όταν κάτι πηγαίνει στραβά με ευθύνη των κυβερνήσεων.

Δουλειά των δημοσιολόγων που εργάζονται σε φιλονεοδημοκρατικά μέσα είναι να ανακαλύπτουν πονηρές λεπτομέρειες στο σώμα των αποφάσεων κι αν δεν υπάρχουν τέτοιες να τις κατασκευάζουν, γιατί αλλιώς θα είναι εκτεθειμένοι επειδή προέβλεπαν σε καθημερινή βάση Αρμαγεδδώνες ενώ αυτοί δεν ήρθαν.

Όμως δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση: Πρώτον, η προσπάθεια τους να αποδείξουν ότι όσα συμφωνήθηκαν στο Eurogoup, οι κυβερνήσεις Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ τα είχαν εξασφαλίσει από το 2014, αλλά η υπόθεση ναυάγησε γιατί ξεκίνησε η περιπέτεια του 2015.

Μ’ άλλα λόγια η χώρα πλήρωσε βαρύ τίμημα γιατί οι Έλληνες έκαναν την αποκοτιά να εμπιστευθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι αυτούς που σχεδόν την είχαν σώσει. Το σύνδρομο της δικαίωσης και η μνησικακία των ρεβανσιστών. Δεν είναι πρωτοφανές. Παρατηρείται συχνά στην πολιτική. Οι πρώην εγκαλούν τους νυν και οι νυν όταν θα γίνουν πρώην θα εγκαλέσουν τους τότε νυν.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση είναι η φρασεολογία των επικριτών της κυβέρνησης. Τόση επιθετικότητα και τόσο μένος ούτε ο γνωστός χολερικός Σόιμπλε. Ακόμη κι αυτός άφησε να εισχωρήσει στην παχυλή ξινίλα του μια σταγόνα αισιοδοξίας.

Με την ευκαιρία, την μπηχτή Σόιμπλε ότι «είχαμε συμφωνήσει με την Ελλάδα εδώ και καιρό αλλά οι Έλληνες μας ζήτησαν χρόνο για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη» , την οποία ανέδειξαν πομπωδώς τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης, την διέψευσε ο υφιστάμενος του Ντάισεμπλουμ λέγοντας πως «δεν είχαμε καταλήξει σε συμφωνία, υπήρχαν πολλά προσχέδιο, όχι όμως το τελικό».

Για τους εγχώριους οπαδούς του Γερμανού υπουργού Οικονομικών αυτή ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια και δεν υπήρχε λόγος να βρει μια μικρή θεσούλα στα ρεπορτάζ. Σοιμπελικότεροι του Σόιμπλε.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ