Τελικά το γαλλικό κλειδί λειτούργησε στο Γιούρογκρουπ.

Η Ελλάδα πήρε παραπάνω από αυτά που ζητούσε προκειμένου να πάρει τη βαθειά ανάσα που χρειαζόταν για να περάσει τον κάβο της αβεβαιότητας και να προσπεράσει με άνεση την συχνά ηττοπαθή εσωστρέφεια. Πολιτική σταθερότητα, διάδρομο για έξοδο στις αγορές με το σαφές μήνυμα που έστειλε η ΕΚΤ στο καπάκι της κοινής Συνέντευξης Τύπου, σαφή δέσμευση για το χρέος με τους όρους που έθετε η Αθήνα από το 2015, αναπτυξιακή ώθηση με παροχή ρευστότητας και λειτουργία για πρώτη φορά της Αναπτυξιακής Τράπεζας και φυσικά τον οδικό χάρτη για την έξοδο από τα Μνημόνια το 2018.

Συνεπώς το κεντρικό αφήγημα Τσίπρα ότι τον επώδυνο συμβιβασμό το 2015, με τα γνωστά δυσάρεστα για την κοινωνία αποτελέσματα, θα τον αναστρέψει με την έξοδο της χώρας στο ξέφωτο, όχι μόνο συντηρείται, αλλά μοιάζει να δικαιώνεται.

Φαίνεται πως η προειδοποίηση του Μαξίμου την παραμονή του Γιούρογκρουπ, ότι εάν δεν υποχωρήσουν οι Γερμανοί, θα ξεπηδήσει μια καυτή πατάτα που θα τους κάψει όλους, απέδωσε…

Η Γαλλία, δια του πρωτοεμφανιζόμενου Μπρούνο Λεμέρ, κέρδισε τους πρώτους πόντους στην απόπειρα να επανακτήσει τη χαμένη – λόγω υποταγής της στη γερμανική ηγεμονία – αίγλη της και να επαναθεμελιώσει τους κανόνες του παιχνιδιού στην ηγετική ομάδα της Ευρώπης με δικούς της όρους, για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Οι καλά γνωρίζοντες αποκαλούν τον Μακρόν «νουμεράκια», που θα πει ότι κατέχει τόσο καλά τα οικονομικά, τους δείκτες, τις εξισώσεις και την αριθμητική των πραγμάτων, ώστε δεν θα πέσουν από τα σύννεφα, όταν πληροφορηθούν στις λεπτομέρειες της (εάν δεν το γνωρίζουν ήδη) την αρχιτεκτονική με βάση την οποία έφερε προ τετελεσμένων το σύστημα Σόιμπλε…

Γι’ αυτό και η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ ήταν, αναλογικά με άλλες φορές, πολύ σύντομη. Η μηχανή είχε στηθεί αριστοτεχνικά από πριν, με διαβουλεύσεις και παρασκηνιακές διεργασίες, που είχαν ως κέντρο βάρος τη στρατηγική αποδυνάμωση του εμμονικού Γερμανού Οικονομικών, έστω και μέσω ενός συμβιβασμού. Όσοι βλέπουν επικράτηση του «πεισματικού γέροντα», επειδή η Ελλάδα δεν πήρε εδώ και τώρα κούρεμα του χρέους, διακρίνουν μόνον το δέντρο της κοντόθωρης σκοπιμότητας και χάνουν το δάσος της νέας αρχιτεκτονικής που διαμορφώνεται στις ισορροπίες και τους συσχετισμούς.

Με δυο λόγια, η συμφωνία της 15ης Ιουνίου, συνιστά εκτός των άλλων και μια πρώτη πολιτική απονομιμοποίηση του συστήματος Σόιμπλε, ο οποίος όχι μόνον υποχώρησε κατά το ήμισυ έναντι του ελληνικού χρέους, για το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν σήκωνε κουβέντα, αλλά βρέθηκε απομονωμένος έναντι του μετώπου που απαρτίζουν από τη μια οι χώρες του Νότου με επικεφαλής τη Γαλλία και πρωταγωνίστρια την Ελλάδα και από την άλλη ο Γιούνκερ και ο Ντράγκι. Ωστόσο δεν ηττήθηκε.

Ο μεγάλος ηττημένος της βραδιάς είναι η στρατηγική της Ν.Δ. που έβλεπε τέταρτο μνημόνιο, πλεονάσματα 4,5 %, παράδοση άνευ όρων, γκρεμοτσάκισμα του Τσίπρα και εκλογές αύριο το πρωί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει υγιεινό περίπατο. Αντ’ αυτού έχουμε έναν διασκεδαστικό περίπατο των τρόλς στο διαδίκτυο που προτείνουν εκλογές εδώ και τώρα αλλά στη Ν.Δ.

Το «βάστα Σοϊμπλε» καπούτ, μας τελείωσε πώς το λένε…

Άρθρο στο altsantiri.gr