Αν ισχύει η πληροφορία ότι η καγκελάριος Μέρκελ ενθάρρυνε τον Αλ. Τσίπρα να θέσει το θέμα του ελληνικού χρέους στη σύνοδο κορυφής στην περίπτωση που το Eurogroup της 15ης Ιουνίου δεν καταλήξει σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα, τότε ο Ελληνας πρωθυπουργός πρέπει να είναι προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο.

Δεν ξέρουμε ποιες είναι οι προθέσεις της Αν. Μέρκελ.

Θέλει τη σύνοδο κορυφής για να ξεπεράσει τα εμπόδια που βάζει ο υφιστάμενός (;) της στον ελεγχόμενο απ’ αυτόν χώρο του Eurogroup;

Στήνει παγίδα στην ελληνική κυβέρνηση με την έννοια ότι την οδηγεί σε μια σύνοδο με σκοπό να προκύψει οριστική λύση που δεν θα είναι διαφορετική απ’ αυτήν που έχει προτείνει ο κ. Σόιμπλε, την οποία πάντως σε πρώτο χρόνο ο Ευκλ. Τσακαλώτος απέρριψε ύστερα από συνεννόηση με τον πρωθυπουργό;

Μήπως -κι αυτή είναι η πιο αισιόδοξη εκδοχή- η καγκελάριος επιλέγει αυτή την τακτική για να δώσει στο υψηλότερο επίπεδο και με τον πιο επίσημο τρόπο το εναρκτήριο λάκτισμα για την προώθηση της νέας στρατηγικής της που περιγράφεται, έστω αδρομερώς, στη δήλωσή της «εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει πραγματικά να πάρουμε στα χέρια μας τη δική μας μοίρα»;

Μια σοβαρή κυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει απαθώς τις κινήσεις της άλλης πλευράς και να πορεύεται με τη λογική «βλέποντας και κάνοντας».

Πρέπει να υπολογίσει σωστά τους συσχετισμούς, να εξαντλήσει τις πιθανότητες για την οικοδόμηση συμμαχιών και κυρίως να προσέλθει στη διαπραγμάτευση με επεξεργασμένο σχέδιο το οποίο θα προβλέπει και την περίπτωση του συμβιβασμού που μπορεί να αντέξει και να διαχειριστεί και την περίπτωση της σύγκρουσης.

Η θέση της κυβέρνησης θα ενισχυθεί αν εμφανιστεί στη σύνοδο κορυφής ως φορέας μιας εθνικής γραμμής.

Σήμερα φαίνεται πως συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό.

Στο ζήτημα των πλεονασμάτων και στο ζήτημα του χρέους έχει διαμορφωθεί μια ευρύτερη συμφωνία που περιλαμβάνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, την αξιωματική αντιπολίτευση, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι, την Ενωση Κεντρώων και τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.

Μπορεί να αποκτήσει συγκεκριμένη μορφή, αλλά χρειάζεται ο πρωθυπουργός να κάνει την πρώτη κίνηση.

Δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι αρχηγοί κομμάτων δεν θα ανταποκριθούν αφού επί της αρχής δεν διαφωνούν.

Η κριτική για την τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση μπορεί να γίνει εκ των υστέρων.

Αν αρνηθούν να συμπράξουν για αντιπολιτευτικούς λόγους θα εκτεθούν.

Σε όλους τους τόνους υποστηρίζουν ότι τοποθετούν το εθνικό συμφέρον πάνω από το στενά κομματικό και ήρθε η ώρα να αποδείξουν ότι δεν πρόκειται για ρητορικό σχήμα.

Ανάλογο πρόβλημα όμως θα έχει και ο πρωθυπουργός αν δεν πάρει τη σχετική πρωτοβουλία. Ζητάει επιμόνως εθνική συνεννόηση. Ιδού η ευκαιρία.

Ανάγωγα

«Πρέπει να σταματήσουμε να περιφρονούμε τους άλλους και να τους δασκαλεύουμε. Το κάναμε τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά». Αυτό δήλωσε ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Τι μπορεί να ακούσει κανείς σε προεκλογική περίοδο. Λόγια της καραβάνας.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ