Toυ Βλάση Αγτζίδη (*)

Μετά από πολλά χρόνια και από μεγάλη περιπέτεια ο ΠΑΟΚ στέφθηκε κυπελλούχος της Ελλάδας. Βέβαια αγώνας ήταν μέτριος και τα όσα συνέβησαν από τους χούλιγκανς των δύο ομάδων ήταν απαράδεκτα…. Και είναι ενδιαφέρον και παράξενο το πώς δύο ομάδες που δημιουργήθηκαν από τον προσφυγικό ελληνισμό και μοιράζονται τον βυζαντινό δικέφαλο και το «Κ» (Κωνσταντινούπολη) έχουν αναπτύξει τόσο ανταγωνιστική σχέση.

Παρόλα αυτά, η κατάκτηση του κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ μου θύμισε κάποια παλιά προσωπικά στιγμιότυπα. Κατάλοιπο είναι η πλαϊνή φωτογραφία μου με τη σημαία του ΠΑΟΚ στην Καλλιθέα Αττικής, μπροστά στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης  περί το 1972. [Ακριβώς αυτό το λόφο που παλιά υπήρχε ένα ταπεινό εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο το Κωνσταντίνος Χρηστομάνος στην ‘Κερένια κούκλα»]…..

Στην Αθήνα βρεθήκαμε επί χούντας όταν οι δάσκαλοι γονείς τα μάζεψαν άρον άρον από το Κιλκίς και πήραν μετάθεση εκεί για να αποφύγουν το βαρύ κλίμα της χουντοκρατούμενης επαρχίας…. Βρεθήκαμε σ’ ένα χώρο όπου κυριαρχούσαν οι ολυμπιακοί και όπου τα ποδοσφαιρικά ήθη ήταν πολύ τεταμένα.

Για τους χουλιγκάνους του Ολυμπιακού (και του Παναθηναϊκού βεβαίως), οι βορειοελλαδίτες ήταν οι «Βούλγαροι». Ένα τέτοιο σύνθημα διάβασα σήμερα σ’ ένα τοίχο κάπου στα αθηναϊκά προάστια «ΠΑΟΚ-Βούλγαροι».

Έτσι, τότε, από αντίδραση αναπτύχθηκε ένα αμυντικός αντιχουλιγκανισμός με την υποστήριξη στον ΠΑΟΚ, με την παρακολούθηση των αγώνων και τη δημόσια έκφραση αυτής της επιλογής. Θυμάμαι πόσες φορές πετροβολήθηκε το μπαλκόνι μας όταν κρεμούσα τη σημαία του ΠΑΟΚ.

Αναλογιζόμενος εκείνα τα χρόνια, πιστεύω ότι υπήρξε μια αφελής ηρωϊκή επιλογή…

Λίγο μετά όμως ήρθε η εξέγερση του Πολυτεχνείου (Νοέμβρης του ’73), οι αξίες επαναπροσδιορίστηκαν και όλα τα πράγματα μπήκαν σε μια άλλη τροχιά…

(*) δρ. σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός, https://kars1918.wordpress.com/

Πηγή

Tweet