Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Στην αρχή η κυβέρνηση διαβεβαιώνει το γνωστό: Δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Στη συνέχεια αρχίζει να υποχωρεί μιλώντας για μέτρα μεν, αλλά ανώδυνα δε. Αργότερα όλοι δηλώνουν αιφνιδιασμένοι, σοκαρισμένοι : “Μα πόσο σκληρή είναι τελικά αυτή η τρόικα”.

Τέλος, διακόπτουν για λίγο τις συνομιλίες για να το ξανασκεφτούν. Και τότε αρχίζει το γνωστό σήριαλ της κινδυνολογίας: Τι θα γίνουμε χωρίς αυτούς, τι θα γίνουμε χωρίς τα λεφτά τους, θα μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη, δεν θα έχουμε να πληρώσουμε συντάξεις, θα καταστραφούμε.

Και που καταλήγει σχεδόν πάντα αυτό το χιλιοπαιγμένο σήριαλ της δραματοποίησης και της κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού; Στο γνωστό τέλος της άτακτης υποχώρησης, της αυτογελοιοποίησης και της παράδοσης. Που αμέσως όμως μετά βαφτίζεται στάση ευθύνης, θυσία για να σωθεί η χώρα. Mε τον ίδιο πάντα δραματικό τρόπο:
Αποδεχόμενοι κι άλλα σκληρά μέτρα σε μια κοινωνία γονατισμένη, σε μια χώρα και οικονομία λεηλατημένη, σε ένα λαό εξευτελισμένο. Εξευτελισμένο από τα διαρκή πειράματα της νεοφιλελεύθερης αναλγησίας στις πλάτες του, αλλά και από τη συνεχή κοροϊδία, από το ψέμα, τις πλαστές υποσχέσεις που κάθε λίγο του προσφέρουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και τώρα θέλουν για άλλη μια φορά να παριστάνουν τους διασώστες».

Καλύτερη περιγραφή της εξέλιξης και της παρούσας «αξιολόγησης», όσο και του πώς έχει σκηνοθετηθεί η πολιτική εξαπάτηση του λαού καθ’ όλη την μνημονιακή επταετία, δεν έχει υπάρξει. Η περιγραφή ανήκει στον κ.Τσίπρα. Φυσικά, τότε, βρισκόταν στην αντιπολίτευση (ομιλία στη Λαμία, 29/11/2014).

Άρθρο στη Real News