Λένε πως στην πατρίδα του κανείς δεν είναι διάσημος. Κι ας δίνει καθημερινά πετυχημένες εξετάσεις της αξιοσύνης του. Ο Χρήστος Τσιλιγγερίδης είναι ο κιλκισιώτης ζωγράφος της διπλανής μας πόρτας.

Ζωγραφίζει καθημερινά σε ρυθμούς …μνημονιακούς, καθώς όπως πρωτόγραψα για κείνον και το έργο του πριν πολλά χρόνια, η μέρα του ΖΩγράφου έχει 48 ώρες. Καθώς ζωγραφίΖΕΙ είναι σαν να ζει δυο φορές. Για τους άπιστους αρκεί να περάσουν μπροστά από το ατελιέ – εκθεσιακό του χώρο στον δρόμο της Αγοράς (Θεσσαλονίκης).

Μέρα νύχτα με το καβαλέτο και τα σύνεργα της τέχνης του δίνει σχήμα και χρώμα στα όνειρά μας. Ποιεί φθεγγόμενες ζωγραφιές και η κάθε ζωγραφιά του μια σιωπώσα ποίηση, κατά πως όρισε τη σχέση ποίησης και ζωγραφιάς ο μακρινός μας παπούς Σιμωνίδης.  Αδιάφορο αν  απεικονίζει ένα μπουκέτο λουλούδια, μια καδραρισμένη γωνιά από τη ζωή που αφήσαμε πίσω μας, ή, τώρα τελευταία, ένα κυβιστικό απείκασμα  ίδια πάντα η συγκίνηση μπροστά στον κάθε του πίνακα.

Αυτός ο δικός μας ζωγράφος και ποιητής Χρήστος Τσιλιγγερίδης δεν μπορούσε να μείνει αδρανής στην ιστορική πρόκληση των 100 χρόνων από τα Ελευθέρια της Μακεδονίας. Πήρε τον καμβά και πάνω του κατέγραψε κυβιστικά  το δικό του επετειακό μύθο. Στη δική του  «Αιώνια Θεσσαλονίκη» βρήκαν θέση ο Άγιος της Δημήτριος, η Καμάρα, η Ροτόντα, τα Κάστρα, ο Λευκός Πύργος, το 3ο Σώμα Στρατού, ένας μαχητής – απελευθερωτής της  κι η Γαλανόλευκη.

Αυτόν τον πίνακα (ελαιογραφία σε καμβά με διαστάσεις 70χ100) ο Χρήστος προσφέρθηκε να τον δωρίσει στο Υπουεργείο Μακεδονίας – Θράκης κι ο υπουργός Θόδωρος Καράογλου αποδέχθηκε ασμένως τη δωρεά.
Στο γραφείο του Υπουργού λοιπόν αναρτήθηκε ο πίνακας του δικού μας ποιητή-ζωγράφου και βρήκε διάσημη παρέα. Δίπλα σε πίνακα του ξακουστού  Περικλή Βασιλείου. Ποιος ξέρει…ίσως σε πολλά χρόνια να σεμνύνεται  για την «Αιώνια Θεσσαλονίκη» και τον Χρήστο μας ο …γείτονάς του.