Ένα σύνηθες φαινόμενο των τελευταίων χρόνων είναι και η μη εμπρόθεσμη εξόφληση των υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις – προμηθευτές του. 

Το ζήτημα προκαλεί πλείστα όσα προβλήματα στις επιχειρήσεις, τα οποία δεν σχετίζονται μόνο με φορολογικές υποχρεώσεις που γεννώνται για την επιχείρηση, αλλά σε περίπτωση που τα οφειλόμενα ποσά είναι σημαντικά, διακυβεύεται ακόμα και η περαιτέρω λειτουργία της επιχείρησης.

Το πρόβλημα μεγεθύνεται ακόμα περισσότερο όταν η εξόφληση καθυστερεί πέραν του φορολογικού έτους κατά το οποίο έχει εκδοθεί το φορολογικό στοιχείο. Περαιτέρω, η θιγόμενη επιχείρηση δεν μπορεί να θεωρήσει το Ελληνικό Δημόσιο «επισφαλή πελάτη» και συνεπώς δεν μπορεί να σχηματίσει προβλέψεις για την απαίτηση προς αυτό.

Όσον αφορά το φορολογικό κομμάτι, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 26 του Ν. 4172/2013 περί Κ.Φ.Ε., σχετικά με τις επισφαλείς απαιτήσεις, ορίζεται ότι:

«…δεν επιτρέπεται ο σχηματισμός προβλέψεων για επισφαλείς απαιτήσεις που καλύπτονται από ασφάλιση ή οποιαδήποτε εγγυοδοσία ή άλλη ενοχική ή εμπράγματη ασφάλεια ή για οφειλές του Δημοσίου ή των Ο.Τ.Α. ή για εκείνες που έχουν δοθεί με την εγγύηση αυτών των φορέων.»

Σύμφωνα με την παρ. 6 της ΠΟΛ. 1056/2.3.2015 εγκυκλίου διαταγής με θέμα «Φορολογική μεταχείριση των προβλέψεων για απόσβεση επισφαλών απαιτήσεων μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του νέου Κ.Φ.Ε. ( N .4172/2013)», ορίζεται ότι:

«Επισημαίνεται ότι η έννοια του Δημοσίου και των Ο.Τ.Α. λαμβάνεται όπως ορίζεται στις περιπτώσεις στ΄ και δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 14 του Ν. 4270/2014 , αντίστοιχα. Συνεπώς στις ανωτέρω εξαιρέσεις από το σχηματισμό προβλέψεων επισφαλών απαιτήσεων δεν περιλαμβάνονται και άρα είναι δυνατός ο σχηματισμός προβλέψεων για απαιτήσεις έναντι Ν.Π.Δ.Δ., δημόσιες επιχειρήσεις ή οργανισμούς, οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, κ.λπ.».

Πέραν των ανωτέρω θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η παροχή υπηρεσιών αφορά άυλο αγαθό το οποίο παράγεται και καταναλώνεται την ίδια στιγμή, συνεπώς δεν υφίσταται δυνατότητα ακύρωσης τιμολογίου επί παροχής υπηρεσιών.

Τέλος, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 8 του Ν. 4172/2013 περί Κ.Φ.Ε. σχετικά με το φορολογικό έτος, ορίζεται ότι:

«Χρόνος κτήσης του εισοδήματος θεωρείται ο χρόνος που ο δικαιούχος απέκτησε το δικαίωμα είσπραξής του.»

Με βάση τα ανωτέρω, υφίσταται υποχρέωση να συμπεριληφθούν στα ακαθάριστα έσοδα της χρήσης και τα μη εξοφληθέντα Τ.Π.Υ. που εκδόθηκαν προς το Ελληνικό Δημόσιο, υφίσταται δε δυνατότητα σχηματισμού πρόβλεψης επισφαλών απαιτήσεων μόνο εάν αυτά έχουν εκδοθεί προς Ν.Π.Δ.Δ., δημόσιες επιχειρήσεις ή οργανισμούς, οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, κ.λπ., όπως αναλυτικά αναφέρθηκε ανωτέρω.

e-forologia.gr

Πηγή

Tweet