Η αλλαγή στη φορολογία εισοδήματος αλλά και η καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων για τις δαπάνες που εκπίπτουν (άρθρο 22 του ν.4172/2013) και για αυτές που δεν εκπίπτουν (άρθρο 23 του ν.4172/2013), έχουν φέρει σύγχυση στην αντιμετώπιση των δαπανών των επιχειρήσεων.

Μια από αυτές τις δαπάνες είναι η δαπάνη για την κινητή τηλεφωνία.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση στην αντιμετώπιση των δαπανών αυτών με τον νέο νόμο 4172/2013, που είναι σε ισχύ από 1.1.2014, με ότι γνωρίζαμε έως 31.12.2013

Η λογική που βάζει ο νόμος, είναι: 

«έκπτωση όλων των παραγωγικών δαπανών που επιφέρουν, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα, έσοδα στην επιχείρηση, ή νομική οντότητα».

Σε περίπτωση που υπάρχουν εργαζόμενοι στην εταιρία, οι οποίοι πραγματοποιούν αυτές τις δαπάνες, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, αυτές οι δαπάνες που εκπίπτει η επιχείρηση θεωρούνται πρόσθετες αμοιβές.
Κινητά τηλέφωνα

Σε ότι αφορά την επιχείρηση

Όσο αφορά τα κινητά τηλέφωνα , δεν ισχύει η υποχρεωτική έκπτωση του 50% της συγκεκριμένης δαπάνης, όπως γνωρίζαμε μέχρι 31.12.13.

Όλες οι δαπάνες της κινητής τηλεφωνίας, που γίνονται για τις ανάγκες της επιχείρησης, εκπίπτουν στο σύνολο τους.

Παράδειγμα 1:
Αν σε μία επιχείρηση υπάρχουν δύο εταίροι και πέντε εργαζόμενοι και υπάρχει εταιρικό πρόγραμμα πέντε (5) τηλεφώνων, που έχουν δοθεί στους εργαζόμενους, τότε αυτή εκπίπτει όλο το ποσό της κινητής τηλεφωνίας.

Παράδειγμα 2:
Αν σε μία επιχείρηση υπάρχουν δύο εταίροι και ένας εργαζόμενος και υπάρχει εταιρικό πρόγραμμα πέντε (5) τηλεφώνων, που έχουν δοθεί:
2 στους εταίρους,
1 στον εργαζόμενο,
και από 1 στα δυο παιδιά των εταίρων,

η επιχείρηση θα πρέπει να αναμορφώσει φορολογικά το ποσό των λογαριασμών που κάνουν τα 2 παιδιά, γιατί η συγκεκριμένη δαπάνη δεν γίνεται για τους σκοπούς της εταιρίας.
Σε ότι αφορά τον εργαζόμενο

Σύμφωνα με το άρθρο 13 του Ν. 4172/2013 και την ερμηνευτική ΠΟΛ.1219/6.10.2014, που αναφέρεται στις παροχές σε είδος και εξειδίκευσε πως φορολογούνται, ως πρόσθετες αμοιβές προς τους εργαζόμενους και όχι μόνο, διακρίνουμε:

Σε ότι αφορά την φορολόγηση των κινητών τηλεφώνων αναφέρει ότι:

ως πρόσθετη παροχή, δηλαδή πρόσθετη αμοιβή,

«θεωρείται η παροχή της χρήσης εταιρικών συνδέσεων κινητής τηλεφωνίας που γίνεται στους
εργαζόμενους,
διευθυντές,
διαχειριστές
και μέλη διοίκησης

κατά το μέρος που υπερβαίνει το κόστος των προγραμμάτων χρήσης και υπό την προϋπόθεση ότι το υπερβάλλον ποσό του προγράμματος χρήσης, χρησιμοποιείται για προσωπικούς τους σκοπούς και όχι για σκοπούς της επιχειρηματικής δραστηριότητας του εργοδότη».

Ο διαχωρισμός αυτός είναι εφικτός διότι κατά την έκδοση του λογαριασμού από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας,παρέχεται ανάλυση ανά αριθμό και έτσι η επιχείρηση μπορεί να προχωρήσει στην διάκριση της παροχής που εξυπηρετεί την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Σε κάθε περίπτωση, ο διαχωρισμός μπορεί να βασιστεί και σε βεβαίωση του εργοδότη, με την οποία βεβαιώνεται σε ετήσια βάση ποιο ποσό αφορά σε επαγγελματική χρήση και σε ποιο όχι.

Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός ή ο εργοδότης δεν προβεί στον διαχωρισμό αυτό για οποιοδήποτε λόγο και δεν χορηγήσει σχετική βεβαίωση, τότε το υπερβάλλον ποσό του κόστους του προγράμματος χρήσης θεωρείται ως παροχή σε είδος.

Στην παροχή αυτή που προσαυξάνει το φορολογητέο εισόδημα των ανωτέρω προσώπων εντάσσονται και οι φόροι και τα τέλη που αντιστοιχούν σε αυτήν (Φ.Π.Α., λοιπά τέλη).
Για την καλύτερη κατανόηση των ανωτέρω παρατίθεται το ακόλουθο παράδειγμα:

Επιχείρηση χορήγησε μέσα στο 2014 σε εργαζόμενο της, κινητό τηλέφωνο πληρώνοντας του όλους τους λογαριασμούς, οι οποίοι αθροιστικά για το έτος αυτό ανήλθαν σε 2.000 ευρώ.

Το πρόγραμμα χρήσης είναι 100 ευρώ ανά μήνα, ήτοι 1.200 ευρώ ετησίως.

Περίπτωση 1:
Από την ανάλυση ανά αριθμό προέκυψε ότι από τη διαφορά των 800 ευρώ (δηλαδή το υπερβάλλον ποσό του προγράμματος χρήσης), 300 ευρώ αφορούν την επιχειρηματική δραστηριότητα του εργοδότη και τα 500 ευρώαφορούν προσωπικούς σκοπούς του εργαζόμενου.

Κατά συνέπεια ως παροχή σε είδος προς τον εργαζόμενο θεωρείται το ποσό των 500 ευρώ.

Περίπτωση 2:
Εφόσον από τον αναλυτικό λογαριασμό δεν προκύπτει ή δεν έγινε ο διαχωρισμός επιχειρηματικής ή προσωπικής χρήσης (συμπεριλαμβανομένης της παροχής βεβαίωσης της επιχείρησης κατά τα ανωτέρω), τότε το σύνολο της διαφοράς (ήτοι τα 800 ευρώ) θεωρείται ως παροχή σε είδος για τον εργαζόμενο.

Είναι κατανοητό ότι υπάρχει η δυνατότητα η επιχείρηση να δώσει βεβαίωση ότι το σύνολο του ποσού είναι για εταιρική χρήση.

Τέλος, η αξία των παραχωρούμενων προς τα ανωτέρω πρόσωπα εργαλείων εργασίας

π.χ. tablets, φορητοί υπολογιστές ακόμα και πέραν του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου δεν προσαυξάνει το φορολογητέο εισόδημα του δικαιούχου.

Το ανωτέρω ισχύει για ένα εργαλείο εργασίας ανά είδος (π.χ. έναν φορητό υπολογιστή, ένα tablet κ.λ.π.).

Επισημαίνεται ότι ομοίως δεν θεωρούνται παροχές σε είδος οι δαπάνες πρόσβασης στο διαδίκτυο (π.χ. Mobile internet).

Για παράδειγμα αν η επιχείρηση δώσει ένα Η/Υ στον εργαζόμενο για ίδια χρήση, δεν είναι παροχή σε είδος.

Αν όμως το δώσει ως δώρο για την εισαγωγή του παιδιού του στο πανεπιστήμιο, τότε αυτή η παροχή αποτελεί πρόσθετη αμοιβή.
Σε ότι αφορά το ΦΠΑ

Το ΦΠΑ των λογαριασμών κινητής τηλεφωνίας εκπίπτει κανονικά, άσχετα αν η δαπάνη εξετάζεται και για το αν εκπίπτει ή όχι και από φορολογική άποψη.

Να θυμίσουμε εδώ το έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου 1038242/2342/550/0014/ 14.4.2006, της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογίας, όπου ορίζεται ρητά ότι, όσον αφορά τον ΦΠΑ με τον οποίο επιβαρύνονται οι λογαριασμοί κινητής τηλεφωνίας, δεν τίθεται θέμα μείωσης του ποσοστού έκπτωσης, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των όσων ορίζονται στη Φορολογία Εισοδήματος, δηλαδή στο άρθρο 31 του ΚΦΕ.

Η παραπάνω θέση είναι ορθή, δεδομένου ότι αυτό που ισχύει είναι ότι η φορολογική έκπτωση μιας δαπάνης είναι πράξη και διαδικασία εντελώς διαφορετική από την έκπτωση του ΦΠΑ των εισροών από τον ΦΠΑ των εκροών.

Συμπερασματικά, το ΦΠΑ των λογαριασμών της κινητής τηλεφωνίας εκπίπτει κανονικά.

Σημείωση: Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα θέματα που αφορούν την έκπτωση του ΦΠΑ στις δαπάνες και ειδικά με τα αναφερόμενα στην περίπτωση (ζ) του της παραγράφου 1 του άρθρου 23 του 4172/2014, που αναφέρει ότι:

«ζ) ο φόρος εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων του τέλους επιτηδεύματος και των έκτακτων εισφορών, που επιβάλλεται για τα κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα, σύμφωνα με τον Κ.Φ.Ε., καθώς και ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ. Π. Α.) που αναλογεί σε μη εκπιπτόμενες δαπάνες, εφόσον δεν είναι εκπεστέος ως Φ. Π. Α. εισροών,»

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο νομοθέτης αναφέρεται σε ΦΠΑ που δεν είναι εκπεστέος ως δαπάνη της εταιρίας και όχι εκπεστέος ως ΦΠΑ εισροών.

Ποιο συγκεκριμένα

το ΦΠΑ της κινητής τηλεφωνίας αναγνωρίζεται ως εκπτεστέα δαπάνη ΦΠΑ, σε κάθε περίπτωση, όταν η εταιρία ανήκει στο κανονικό καθεστώς ΦΠΑ.

Δεν θα εκπέσει στην περίπτωση κατά την οποία η οντότητα είναι εκτός πεδίου ΦΠΑ ή σε ειδικό καθεστώς και η δαπάνη της κινητής τηλεφωνίας, καθαρό ποσό και ΦΠΑ, θεωρείται ως φορολογητέα δαπάνη.

Για παράδειγμα αν κάποιος γιατρός, που είναι εκτός πεδίου ΦΠΑ για την παροχή ιατρικών υπηρεσιών σε ασθενείς, έχει, σε επαγγελματικό πρόγραμμα, τρεις γραμμές κινητής τηλεφωνίας και μπορεί να δικαιολογήσει μόνο μία γραμμή, τότε οι υπόλοιπες δυο γραμμές θα αναμορφωθούν φορολογικά και το καθαρό ποσό και το ΦΠΑ αυτών.

Αντίθετα ένας λογιστής φοροτεχνικός, που έχει το ίδιο πρόγραμμα και μπορεί και αυτός να δικαιολογήσει μόνο μία γραμμή, τις άλλες δυο, και αυτός θα τις αναμορφώσει φορολογικά, αλλά μόνο το καθαρό ποσό.

Το ΦΠΑ των λογαριασμών της κινητής τηλεφωνίας θα εκπέσει κανονικά στην Περιοδική Δήλωση ΦΠΑ τους σαν«Εισροή φορολογητέα».

Άρθρο κ. Απόστουλου Αλωνιάτη, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Pro Seminars, 19 Φεβρουαρίου 2015.

Πηγή

Tweet