Η πλειονότητα των λογιστικών γραφείων με την υπάρχουσα δομή και τον τρόπο λειτουργίας τους δε θα αντέξουν στους φρενήρεις αυτούς ρυθμούς και μοιραία θα κλείσουν ή θα ασχολούνται σε μεγάλο βαθμό με «διεκπεραιωτικές» εργασίες, δημιουργώντας έτσι μία νέα τάξη λογιστών που θα αποτελούν τη «Β’ Εθνική» του χώρου. Θα υπάρχουν δηλαδή λογιστές δύο «ταχυτήτων».

Αφορμή για το σημερινό μου σχόλιο στάθηκαν εικοσιένα ερωτήματα που ήρθαν αβίαστα στο μυαλό μου, τα οποία απευθύνονται στην ηγεσία του υπ. Οικ. Πρόκειται για εικοσιένα «γιατί» που απαιτούν μία απάντηση από τα αρμόδια χείλη1. Εικοσιένα «γιατί», μέσα από τα οποία περιγράφεται με γλαφυρότητα η κατάσταση που ζούμε ως επαγγελματίες. Εικοσιένα «γιατί» που καταδεικνύουν την αγανάκτηση ενός ολόκληρου κλάδου που βάλλεται πανταχόθεν. Φυσικά δεν είναι τα μοναδικά ερωτήματα που αναζητούν εναγωνίως απαντήσεις, αφού ο κατάλογος είναι αρκετά μακρύς.

Εικοσιένα «γιατί» προς το υπ. Οικονομικών:

1. Γιατί να δουλεύουμε σε ένα σύστημα που διαρκώς παρουσιάζει προβλήματα, υπολειτουργεί ή παύει να λειτουργεί σε ώρες αιχμής;

2. Γιατί να διαβάζουμε απαράδεκτες και προσβλητικές ανακοινώσεις που μας προτρέπουν να εργαζόμαστε τις μεταμεσονύχτιες ώρες;

3. Γιατί να γινόμαστε τα πειραματόζωα της κάθε αδόκιμης προσπάθειας καταπολέμησης της φοροδιαφυγής;

4. Γιατί να συρόμαστε στα δικαστήρια προκειμένου να βρούμε το δίκιο μας επειδή κάποιοι αυθαιρετούν νομοθετώντας κατά το δοκούν;

5. Γιατί να μελετούμε εκατοντάδες ασαφείς αποφάσεις και εγκυκλίους που αντί να διευκρινίζουν προκαλούν μεγαλύτερη σύγχυση;

6. Γιατί να καθυστερεί τόσο πολύ η κοινοποίηση διευκρινίσεων από τη Διοίκηση με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρερμηνείες και αναστάτωση στην αγορά;

7. Γιατί να τηρούμε ευλαβικά τις τεθείσες προθεσμίες ενώ η Διοίκηση να μην τηρεί σχεδόν κανένα χρονοδιάγραμμα;

8. Γιατί να μας πνίγει καθημερινά ο βρόχος των υποχρεώσεων και των αλλεπάλληλων καταληκτικών ημερομηνιών;

9. Γιατί να υφιστάμεθα το μαρτύριο της σταγόνας αναφορικά με το θέμα των παρατάσεων που δημοσιεύονται μονίμως την τελευταία στιγμή;

10. Γιατί να πληρώνουμε πρόστιμα και προσαυξήσεις για αβελτηρίες, κωλυσιεργίες και παρατυπίες της Διοίκησης;

11. Γιατί να εξαντλείται η αυστηρότητα των νόμων σε μας και στους πολίτες γενικότερα, ενώ αντίθετα η Διοίκηση να βρίσκεται μονίμως στο απυρόβλητο;

12. Γιατί να μετονομάσουμε τα γραφεία μας σε κέντρα εξυπηρέτησης φορολογούμενων πολιτών και να επωμιστούμε όλο το κόστος της υποστελέχωσης των Δ.Ο.Υ. -και των περικοπών στον γενικότερο Δημόσιο τομέα-, που τεχνηέντως έχει μετακυλιθεί σε μας;

13. Γιατί να εργαζόμαστε μέσα σε ένα τόσο σαθρό και ευμετάβλητο φορολογικό τοπίο που αλλάζει ανά πάσα στιγμή ακυρώνοντας κάθε προσπάθειά μας να οργανώσουμε τη δουλειά και το χρόνο μας;

14. Γιατί να «στραγγαλίζονται» οι μικρές επιχειρήσεις με υπέρογκους φόρους και να οδηγούνται στον αφανισμό, αφήνοντας έτσι το πεδίο ελεύθερο στις πολυεθνικές και στους μεγαλοσχήμονες για να αλωνίζουν απερίσπαστες;

15. Γιατί να δημιουργούνται συνεχώς νέες υποχρεώσεις και να εφαρμόζονται νέα μέτρα χωρίς προηγουμένως να σταθμίζονται από τους υπεύθυνους τα υπέρ και τα κατά, καθώς και το γραφειοκρατικό κόστος από την καθιέρωσή τους;

16. Γιατί να μην υπάρχουν διαρκώς εκπρόσωποί μας σε όλες τις επιτροπές που συστήνονται για τα θέματα της φορολογικής νομοθεσίας;

17. Γιατί να τσαλακώνουμε καθημερινά την επαγγελματική και την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας ώστε να τα φέρουμε εις πέρας μέσα σ΄αυτό το κομφούζιο που έχει δημιουργηθεί απ΄ τους ιθύνοντες;

18. Γιατί να αφήνουμε την τελευταία μας πνοή μέσα στα γραφεία μας που έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα «λευκά» κελιά;

19. Γιατί να είμαστε μονίμως το άθυρμα στα χέρια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που μας αντιμετωπίζει σαν είλωτες;

20. Γιατί να μην τιμωρούνται ποτέ όσοι ευθύνονται για τα λάθη και τις παραλείψεις από πλευράς Δημοσίου;

21. Γιατί να αγνοούνται επιδεικτικά από τους υπεύθυνους τα δίκαια αιτήματά μας και να μην λαμβάνουμε ποτέ απαντήσεις στα καίρια ερωτήματά μας;

Κλείνοντας το μικρό σημερινό μου σχόλιο, θέλω να τονίσω και πάλι ότι μόνο μέσα από την κοινή δράση μπορούμε να επιτύχουμε. Όπως είχε πει κάποτε ο γνωστός συλλέκτης, γκαλερίστας και εκκεντρικός κοσμοπολίτης, Αλέξανδρος Ιόλας «[...] Η ζωή είναι σαν το θέατρο. Όλους τους θέλει. Άλλοι είναι γεννημένοι πρωταγωνιστές και άλλοι είναι γεννημένοι κομπάρσοι [...]». 

Στο επάγγελμά μας έφτασε η ώρα να γίνουν ριζικές αλλαγές με προτάσεις που θα κάνουμε εμείς, με κινήσεις που θα απαιτήσουμε εμείς, με αλλαγές που θα αξιώσουμε άμεσα, με συμμετοχή σε όλες τις δράσεις. 

taxheaven.gr