Το νέο σύγγραμμα του TAXHEAVEN «Ο θάνατος του λογιστάκου» πραγματεύεται το δράμα ενός λογιστή, ο οποίος ονειρεύεται να ασκήσει με συνέπεια το επάγγελμά του, ακολουθώντας πιστά τις ισχύουσες διατάξεις μέσα στο συνεχώς ευμετάβλητο φορολογικό σύστημα της χώρας του, αλλά τελικά συντρίβεται κάτω από το βάρος των εσφαλμένων επιλογών ορισμένων καρεκλοκένταυρων στελεχών.

Το έργο αποτελεί ουσιαστικά μια «κραυγή» αγωνίας του απλού λογιστή που πνίγεται στην χοάνη ενός αδυσώπητου αγώνα ενάντια στις φορολογικές υποχρεώσεις που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Μέσα από το μνημειώδες αυτό έργο αναδεικνύεται ο χαρακτήρας του μάχιμου λογιστή που συνθλίβεται μέσα στις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που του έχουν δημιουργήσει οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες για ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα.

 

Συγχωρέστε με για μικρό αυτόν πρόλογο, αλλά μέσω αυτού επιδίωξα να σας βάλω λίγο στο κλίμα της σημερινής μου τοποθέτησης. Παραφράζοντας λοιπόν το γνωστό έργο του Άρθουρ Μίλερ1 , θέλησα να αναφερθώ στην σημερινή απόφαση του Υπ. Οικ. ΠΟΛ.1108/14.4.2014 που αφορά στον χρόνο υποβολής της περιοδικής δήλωσης του Φ.Π.Α.

Αίσθηση προκάλεσε η πέμπτη παράγραφος του πρώτου άρθρου της ανωτέρω εγκυκλίου σύμφωνα με την οποία ισχύουν τα ακόλουθα:

«[...] 5. Σε περίπτωση θανάτου του λογιστή του υποκειμένου στο φόρο οι ανωτέρω καταληκτικές ημερομηνίες υποβολής, για τη φορολογική περίοδο εντός της οποίας επήλθε το γεγονός αυτό, μεταφέρονται για 10 ημερολογιακές ημέρες. Οι περιοδικές δηλώσεις στην περίπτωση αυτή θα υποβάλλονται αποκλειστικά στην αρμόδια ΔΟΥ σε έντυπη μορφή. Ο υποκείμενος στο φόρο υποβάλλει υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του N. 1599/1986 με την οποία δηλώνει ότι είχε αναθέσει την παρακολούθηση και διαχείριση των φορολογικών του υποχρεώσεων στο θανόντα καθώς και την ημερομηνία του θανάτου αυτού [...]».

Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε αναφερθεί κάτι παρόμοιο. Τα ίδια ακριβώς ανέφερε και η προγενέστερη απόφαση που καθόριζε τον χρόνο υποβολής της περιοδικής δήλωσης Φ.Π.Α., απλώς τότε η παράγραφος που μνημόνευε την περίπτωση θανάτου του λογιστή ήταν η έκτη παράγραφος του πρώτου άρθρου. Πιο συγκεκριμένα, η παράγραφος έξι του πρώτου άρθρου της απόφασης ΠΟΛ.1267/30.12.2011ανέφερε τα ακόλουθα:

«[...] 6. Σε περίπτωση θανάτου του λογιστή του υποκειμένου στο φόρο οι ανωτέρω καταληκτικές ημερομηνίες υποβολής, για τη φορολογική περίοδο εντός της οποίας επήλθε το γεγονός αυτό, μεταφέρονται για 10 ημερολογιακές ημέρες. Οι περιοδικές δηλώσεις στην περίπτωση αυτή θα υποβάλλονται αποκλειστικά στην αρμόδια ΔΟΥ σε έντυπη μορφή. Ο υποκείμενος στο φόρο υποβάλλει υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του ν. 1599/1986 με την οποία δηλώνει ότι είχε αναθέσει την παρακολούθηση και διαχείριση των φορολογικών του υποχρεώσεων στο θανόντα καθώς και την ημερομηνία του θανάτου αυτού [...]».

Από την ανάγνωση και των δυο αυτών πανομοιότυπων παραγράφων αναδεικνύεται η αναλγησία του κρατικού μηχανισμού που στο βωμό της άμεσης είσπραξης φόρων -που έχει οδηγήσει στην αφαίμαξη των πολιτών-, βάζει σε δεύτερη μοίρα ακόμη και την ανθρώπινη ζωή. Παρόλο που η διάταξη αυτή δεν ήταν καινοφανής αλλά προϋπήρχε, εντούτοις η πιστή αντιγραφή της στο σώμα της νέας εγκυκλίου εγείρει πολλά ερωτηματικά ως προς τον τρόπο αντίληψης και τον ανθρωπισμό των ιθυνόντων που την υπέγραψαν. Ίσως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η στροφή προς τις ανθρώπινες αξίες που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θυσιαστούν για κανένα λόγο, πόσω μάλλον για κάτι που είναι καθαρά «υλικό».

Όσο μακάβριο κι αν ακούγεται η μοναδική περίπτωση για να πάρει ένας λογιστής 10ήμερη παράταση στην υποβολή μιας περιοδικής δήλωσης είναι απλώς να πεθάνει! Όχι να αρρωστήσει, αλλά να πεθάνει! Τότε μόνο του δίνεται «συγχωροχάρτι» δέκα ημερών αλλά και πάλι, όντας πεθαμένος, δεν θα γευτεί ποτέ τη χαρά και την ηδονή της παράτασης αυτής...

Είναι κωμικοτραγικό όλο αυτό που βιώνουμε ως λογιστές καθημερινά. Είναι εξίσου λυπηρό να βλέπεις την καταρράκωση ενός ολόκληρου κλάδου από την αμετροέπεια των ιθυνόντων που εξακολουθούν να μας βαυκαλίζουν με απόλυτη συναίσθηση όσων πράττουν.

Χωρίς να γνωρίζω αν έχει ήδη κινηθεί κάποια κίνηση διαμαρτυρίας από τους αρμόδιους συνδικαλιστικούς φορείς, θέλω να υψώσω τη δική μου φωνή και να δηλώσω ότι είναι επιεικώς απαράδεκτη η αναφορά και της τελευταίας απόφασης του Υπ. Οικ. στον «θάνατο του λογιστή». Είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε ενέργεια των κρατικών λειτουργών που ισοπεδώνει την αξιοπρέπειά μας αλλά και την ανθρώπινή μας υπόσταση.

Αλλάζοντας εντελώς τόνο, θέλω να υποβάλλω ένα ερώτημα στους αρμοδίους. Λογιστής, ο οποίος ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας, δικαιούται να επανέλθει στα καθήκοντά του ή θα θεωρηθεί από το Υπ. Οικ. ότι έχει αποκτήσει πλέον υπερφυσικές δυνάμεις;

taxheaven.gr