Στο άρθρο 62 του «νέου» ΚΦΕ (Ν 4172/2013), αναφέρονται οι πληρωμές που υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου. Παρατηρούμε ότι ο νομοθέτης, όχι τυχαία, χρησιμοποιεί την λέξη «πληρωμές», αντί της λέξης «εισοδήματα», όπως μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει. Όλοι θυμόμαστε ότι στον Ν 2238/1994 (παλαιός ΚΦΕ), με τα άρθρα 54 έως 58, ρυθμίζονταν οι παρακρατήσεις φόρου εισοδήματος για κάθε μία από τις «αποδοτικές» πηγές, δηλαδή για το εισόδημα από κινητές αξίες, από εμπορικές επιχειρήσεις, από μισθωτές υπηρεσίες και από ελευθέρια επαγγέλματα.

Με τις νέες διατάξεις (άρθρο 61, Ν 4172/2013), υπόχρεοι σε παρακράτηση φόρου είναι τα παρακάτω πρόσωπα, όταν προβαίνουν σε πληρωμές, όπως αυτές καθορίζονται στο επόμενο άρθρο 62:

(α) κάθε νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα,

(β) κάθε φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και έχει την

φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα,

(γ) οι φορείς γενικής κυβέρνησης (δηλαδή το Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ),

(δ) κάθε φορολογούμενος που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, αλλά

δραστηριοποιείται μέσω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα.

Συνεπώς, σύμφωνα με το άρθρο 62, οποιοσδήποτε από τους ανωτέρω προβαίνει σε πληρωμές που αφορούν τις παρακάτω κατηγορίες εισοδημάτων, υποχρεώνεται σε παρακράτηση φόρου, με τους συντελεστές του άρθρου 64:

(α) τα μερίσματα 10% (βλέπε τον ορισμό και το περιεχόμενο της έννοιας, στο άρθρο 36),

(β) τους τόκους 15% (βλέπε τον ορισμό και το περιεχόμενο της έννοιας, στο άρθρο 37),

(γ) τα δικαιώματα 20% (βλέπε τον ορισμό και το περιεχόμενο της έννοιας, στο άρθρο 38),

(δ) τις αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες, ανεξαρτήτως εάν έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα, όταν ο λήπτης της αμοιβής είναι φυσικό πρόσωπο, με συντελεστή 20%. Κατ εξαίρεση για τις αμοιβές των εργοληπτών ο συντελεστής είναι 3% επί της αξίας του υπό κατασκευή έργου.

(ε) το ασφάλισμα που καταβάλλεται εφάπαξ ή με τη μορφή περιοδικά καταβαλλόμενης παροχής στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συνταξιοδοτικών συμβολαίων (βλέπε την περίπτωση ζ, της παραγράφου 3, του άρθρου 13),

(στ) την υπεραξία που αποκτά φυσικό πρόσωπο από μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας σύμφωνα με το άρθρο 41. Η περίπτωση αυτή αφορά τους συμβολαιογράφους, οι οποίοι υποχρεούνται σε παρακράτηση φόρου για τιςσυγκεκριμένες πράξεις μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας. Το φυσικό πρόσωπο που αποκτά υπεραξία από τη μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας, καταβάλλει στο συμβολαιογράφο, κατά την υπογραφή του συμβολαίου μεταβίβασης, το ποσό του φόρου που αντιστοιχεί στην υπεραξία.

Περαιτέρω, τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που έχουν την φορολογική κατοικία τους στην Ελλάδακαι λαμβάνουν αμοιβές για υπηρεσίες που αφορούν αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες, ανεξαρτήτως εάν έχουν παρασχεθεί στην Ελλάδα, δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου, εκτός από την περίπτωση που έχουμε προμήθεια αγαθών ή παροχή υπηρεσιών από νομικά πρόσωπα, προς φορείς της γενικής κυβέρνησης (Δημόσιο και ΝΠΔΔ), οπότε ισχύει η παρακράτηση με τους συντελεστές της παραγράφου 2, του άρθρου 64, ήτοι, ποσοστό 1% για τα υγρά καύσιμα και τα προϊόντα καπνοβιομηχανίας, 4% για τα λοιπά αγαθά και 8% για την παροχή υπηρεσιών (οι συντελεστές αυτοί ίσχυαν και με τον προηγούμενο ΚΦΕ).

Τέλος, οι πληρωμές τόκων δανείων που χορηγούν πιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες κ.λπ.), περιλαμβανομένων των τόκων υπερημερίας, καθώς και οι τόκοι διατραπεζικών καταθέσεων απαλλάσσονται από την παρακράτηση φόρου.

epixeirisi.gr