Γράφει ο Νίκος Τατίδης Έχω ακούσει από τα Μ.Μ.Ε. αυτές τις ημέρες, πολλά για την Δημοκρατία που έχουμε από την μεταπολίτευση και μετά, δηλαδή μετά την χούντα, την δικτατορία και μέχρι τώρα. Αυτά που έχω μάθει για Δημοκρατία από τα χρόνια των σπουδών μου, είναι για ένα θέμα πού αφορά ένα σύνολο ανθρώπων γίνεται συζήτηση επί του θέματος και ψηφίζουν ελεύθερα οι παρόντες στην συζήτηση, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας πρέπει να το δέχονται όλοι. Με αυτόν τον απλό τρόπο εφαρμόζεται η Δημοκρατική απόφαση. Θέλω να ρωτήσω όλους τους πολιτικούς γίνεται μέσα στην βουλή αυτό; Αυτό το απλό διαδικαστικό της Δημοκρατίας; 

Τι είναι η Υ.Α. (Υπουργική απόφαση), τι είναι το Π.Δ. (Προεδρικό Διάταγμα) και πότε εφαρμόζονται; Από ότι έχω καταλάβει μέχρι τώρα κάθε Υπουργός κατεβάζει στην Βουλή ένα νομοσχέδιο κατά προσωπική του απόφαση και είναι υποχρεωμένοι όλοι του κόμματος να το ψηφίσουν είτε έχουν καταλάβει το θέμα, είτε το έχουν διαβάσει είτε όχι, γιατί ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσουν την γραμμή του κόμματος αλλιώς διαγράφονται από το κόμμα, πού είναι η προσωπική άποψη του κάθε Βουλευτή, άρα αποφάσισε ο τάδε υπουργός και διέταξε να ψηφιστεί το θέμα αλλιώς έξω από το κόμμα, σε τι διαφέρει από το αποφασίζω και διατάσσω της δικτατορίας;

Απλά γίνονται κάποιες ομιλίες δαπανάται χρόνος, χρήμα του λαού, για να κάνουν πως φωνάζουν κάποιοι, ακόμα και της αντιπολίτευσης εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι το θέμα θα ψηφιστεί, γιατί θα ακολουθηθεί η γραμμή του κόμματος και συνέχεια το ίδιο παιχνίδι της "Δημοκρατίας" σε βάρος μας. Τελικά δηλαδή ότι αποφάσισε ο υπουργός αναλόγως με το πώς κοιμήθηκε το βράδυ και ποια απόφαση θέλει να περάσει. 

Είναι ένας από τους παράγοντες που φθάσαμε εδώ που είμαστε. Κανένας Υπουργός δεν κατηγορήθηκε για τα λάθη του που επηρέασαν τη ζωή των πολιτών, την ζωή ΜΟΥ. Τέτοια Δημοκρατία δεν την θέλω. 

Θέλω για κάθε σχέδιο που μπαίνει στην βουλή να χρειάζεται να το ψηφίσουν περισσότεροι από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, να χρειάζονται τα 2/3 των βουλευτών, να χρειάζονται όσοι οι βουλευτές της κυβέρνησης συν τόσοι (5,10) ακόμα, ώστε η αντιπολίτευση να έχει ευθύνη για τις αποφάσεις, να μη έχει μόνο αρνητική παρουσία μέσα στην βουλή και η ψηφοφορία να είναι μυστική, να μη υπάρχει η διαγραφή ο κάθε βουλευτής να ψηφίζει κατά την συνείδηση του, τότε δεν υπάρχει το αποφασίζω και διατάσσω. 

Δεν γίνεται σε απόφαση υπουργού η δικαιοσύνη να λέει είναι παράνομο και ο υπουργός να λέει θα γίνει αυτό που θέλω και να γίνεται π.χ. χαράτσι. ΤΕΤΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ. Θέλω κυβέρνηση για τον Έλληνα πολίτη, κυβέρνηση για την Ελλάδα, κυβέρνηση για το έθνος μας, κυβέρνηση πού νοιάζεται για εμένα.