To κύριο ζητούμενο των πρόσφατων διαβουλεύσεων των δυο εταίρων της συγκυβέρνησης, ήταν άραγε η επαναλειτουργία της ΕΡΤ ή η εντονότερη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Κατά πολλούς μάλλον το δεύτερο, αφού το πρώτο πρόβλημα το έλυσε η διαταγή του Προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας.

Κατά τους θιασώτες του ανασχηματισμού, που ευνοεί το ΠΑΣΟΚ καθώς διπλασίασε τη δύναμή του σε υπουργικούς θώκους, οι επιτυχίες (εικονικές ή πραγματικές) της κυβέρνησης πρέπει να πιστώνονται και σε αυτό, γεγονός που δικαιολογεί την πιο εκτεταμένη συμμετοχή τους στην εξουσία.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θεωρεί μάλλον, ότι η τοποθέτηση περισσοτέρων ατόμων στο κυβερνητικό σχήμα, θα ξεκολλήσει το κόμμα του από το τέλμα του 5-7% της πρόθεσης ψήφου. Αυτό ερμηνεύει ίσως τη θέση του, όπως γράφηκε κατά την περίοδο του Πάσχα, για πολυπληθές κυβερνητικό σχήμα 48 ατόμων, όμοιο εκείνο του προκατόχου του.

Έως εδώ κάποιοι μπορεί να συμφωνήσουν με την προαναφερθείσα προσέγγιση. Εκείνο όμως που μπορεί να εγείρει πολλές αντιρρήσεις είναι το ακόλουθο:

Ως προς το ΠΑΣΟΚ, νεκραναστήθηκαν πολιτικά (ή επιδιώχθηκε κάτι τέτοιο αλλά δεν απέδωσε), άτομα που θεωρούνται πια ιστορικά κειμήλια του πρώην κυβερνώντος κόμματος. Η υπουργοποίηση του κου Χρυσοχοΐδη ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Η παρ’ ολίγον υπουργοποίηση του κου Κουκουλόπουλου έχει την ίδια χροιά.

«Χρειάζεται φρεσκάριμα η κυβέρνηση», φέρεται να είπε πριν το Πάσχα ο κος Κουκουλόπουλος, που θεωρείται οτιδήποτε άλλο, παρά στέλεχος που ανήκει στον «Φρέσκον ΠΑΣΟΚ».

Ως προς τον κο Χυσοχοΐδη, μετά την πορεία του στο Υπουργείο Ανάπτυξης (σαν να μην πέρασε από εκεί) και τη… βαθιά του γνώση για το Μνημόνιο που ψήφισε, ετοιμάζεται να συνεχίσει το έργο του στο Υπουργείο Υποδομών!

Οι επιλογές του κου Σαμαρά δεν κινήθηκαν σε διαφορετικές σιδηροτροχιές. Ανέθεσε εκ νέου την τύχη της χώρας σε αυτούς που την έφθασαν στο χείλος του γκρεμού του 2009. Και αναρωτιέται κάθε εχέφρων άνθρωπος:

Αυτές είναι οι καλύτερες επιλογές των δυο αρχηγών για μια χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν άλλα άτομα, μιας άλλης κουλτούρας και δυναμικής, προερχόμενα από τους αιρετούς μας άρχοντες στη Βουλή και όχι μόνο;

Θα ήταν σκόπιμο όλοι οι «νέοι» Υπουργοί και Υφυπουργοί, γόνοι πολιτικών τζακιών και μη, μιας και κυβερνούν οι περισσότεροι από αυτούς για αρκετά χρόνια –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αξιόλογων πολιτικών που αναδείχθηκαν μετά το 2005– να καταγράψουν σε μια κόλλα χαρτί το εξής απλό:

Την παραγωγή του έργου τους, όχι σε νομοθεσία, αλλά σε χειροπιαστά αποτελέσματα, για να δείξουν λοιπόν τη συμβολή τους στην αύξηση του πλούτου της χώρας και στην αύξηση της απασχόλησης. Οι θετικές επιπτώσεις στην οικονομία είναι αυτό που μας ενδιαφέρει και όχι απλά οι προθέσεις, όπως αυτές εκφράζονται μέσα από νόμους, διατάγματα, εγκυκλίους κ.λπ

Ο μύθος του Αισώπου για τις δύο καμπούρες που φέρει κάθε άνθρωπος –μια μπροστά του, όπου βλέπει τα ελαττώματα και αδυναμίες των ξένων και μια πίσω τη δική του, που εύλογα δε βλέπει το παραμικρό– πρέπει να ξαναδιαβαστεί απ’ όλους εκείνους του βαρόνους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1990. Αυτό ενδείκνυται να γίνει, γιατί, πλην ελαχίστων, τα εν λόγω άτομα βιώνουν την αυταπάτη ότι έχουν προσφέρει πολλά(!!!), δεν έχουν φθαρεί από το χρόνο και ότι τέλος, δε φέρουν μεγάλο μέρος ευθύνης οι ίδιοι άλλα οι πέριξ αυτών, για την κρίση που ζούμε σήμερα.