Υπογράφει η Κοινωνία Πολιτών ν. Κιλκίς

Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι ζούσαμε σε ένα πολιτισμένο κράτος με παροχές και με δικαιώματα. Ξαφνικά όλα καταρρέουν. Η είδηση μας βρήκε, ομολογουμένως, απροετοίμαστους για άλλη μια φορά και μας άφησε άφωνους.
Συγχώνευση ή κατάργηση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης του Κιλκίς.

Πώς να επεξεργαστεί κανείς μια τέτοια πληροφορία; Να αναζητήσουμε τι σημαίνει συγχώνευση; Μια, ίσως, υποβάθμιση της σε διοικητικό επίπεδο;

Να ανησυχήσουμε μήπως αποφασίστηκε η κατάργησή της;

Πόση σημασία έχει αυτός ο προβληματισμός;

Όταν η έρχεται η στιγμή σε ένα κράτος να κάνει οικονομία από τις Δημοτικές του Βιβλιοθήκες! Από τους χώρους που είναι οι οάσεις του πνεύματος, η τροφή του νου, το χόρτασμα της γνώσης .

Ποιος είπε ότι ένα βιβλίο ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο;

Εμείς εδώ τα κλείνουμε αυτά τα παράθυρα.

Ποιος είπε ότι ένα βιβλίο είναι ένα ταξίδι;

Εμείς εδώ δεν ταξιδεύουμε πια.

Ποιος έχει συντροφιά του ένα βιβλίο;

Να καταδικαστεί στην αιώνια μοναξιά!

Ποιος αγαπάει τη μυρωδιά του χαρτιού, όταν ξεφυλλίζει ένα βιβλίο;

Εμείς εδώ ακρωτηριάζουμε αυτές τις αισθήσεις.

Ποιος είναι αυτός που μας καταδικάζει εμάς τους φανατικούς του βιβλίου, να το έχουμε αποκλειστικά και μόνον όταν θα το αγοράζουμε;

Εμείς που μπορούμε να διαθέσουμε τα χρήματά μας για όποιο βιβλίο μας αρέσει.

Ότι θα έφταναν χρόνια που η κατοχή βιβλίου θα ήταν ένδειξη οικονομικής ευρωστίας και όχι πνευματικής ανάγκης, ούτε σε επιστημονική φαντασία δεν θα το περιμέναμε.

Τα τελευταία χρόνια ακρωτηριάστηκε η γλώσσα μας, ο λόγος μας πτώχευσε, η συνείδησή μας συρρικνώθηκε. Ποιος μας αφαιρεί τη δυνατότητα της πρόσβασης στην ανάγνωση;

Νιώθουμε ιδιαίτερα προσβεβλημένοι που παροχές τέτοιου είδους άρχισαν να πλήττονται.

Τι να σημαίνει όταν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη η μοναδική εστία δανεισμού και φιλαναγνωσίας κινδυνεύει;

Ο χώρος που, φέτος τουλάχιστον, εκτός από τους τακτικούς αναγνώστες δανειστές, δέχθηκε εκατοντάδες παιδιά από τα δημοτικά του νομού μας, τα οποία έπαιξαν το κυνήγι του θησαυρού της γνώσης ανάμεσα στα ράφια, στους τίτλους και στους συγγραφείς;

Πόσο δαπανηρό είναι να διατηρεί το κράτος μια Δημόσια Βιβλιοθήκη, όταν στο Κιλκίς, αν μη τι άλλο, το κτίσμα είναι χωρίς ενοίκιο, τα έξοδα ελάχιστα και οι υπάλληλοι… δανεικοί από άλλους φορείς.

Τι νοσηρό σενάριο κρύβεται πίσω από τον αφανισμό 20 Δημοτικών και 46 Δημοσίων Βιβλιοθηκών ανά την Ελλάδα;

Μήπως η κατάργηση της ιστορικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς; Γιατί η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί το θεσμικό ρόλο της βιβλιοθήκης, ως πυλώνα δημοκρατίας για κάθε ευνομούμενη κοινωνία, καθώς και την αναπτυξιακή της διάσταση ως καίριο ζήτημα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Πού θα στεγαστούν οι συλλογές εθνικής σημασίας και τα σπάνια ιστορικά τεκμήρια που φιλοξενούνται στους χώρους τους;

Επιστροφή στη βαρβαρότητα, λοιπόν, με χτυπήματα ανέντιμα στην Παιδεία και στον Πολιτισμό.

Η λύπη μας είναι μεγάλη και η απογοήτευσή μας ακόμη μεγαλύτερη.