Του Τάσου Παππά

Για να μην τρελαθούμε τελείως.

Δικαιούται η Γερμανία να έχει Plan Β και να το δουλεύει συστηματικά και υπογείως, δικαιούται η Κομισιόν να συντάσσει εφεδρικό σχέδιο δράσης 80 σελίδων και να το φυλάει στο γραφείο του ο πρόεδρός της, όπως αποκάλυψε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δικαιούνται τέλος η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να καταστρώνει πρόγραμμα αντιμετώπισης ενός Grexit και οι κυβερνήσεις πολλών χωρών της ευρωζώνης να παίρνουν τα μέτρα τους για να προφυλαχθούν, αλλά δεν δικαιούται μια κυβέρνηση -αυτή δηλαδή που υφίσταται καθημερινά τις πιέσεις, τις απειλές και τους εκβιασμούς- να πράξει το ίδιο ώστε να είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο και να αμυνθεί στοιχειωδώς στην περίπτωση που οι εταίροι της, παραβιάζοντας τους άγιους κανόνες και τις ιερές συνθήκες, σπρώξουν τη χώρα στην έξοδο, οδηγώντας την σε οικονομική πανωλεθρία;

Συνιστά αυτό έγκλημα καθοσιώσεως; Είναι προδοτική πράξη; Μόνο στα γραβατωμένα μυαλά των ακτιβιστών της εθελοδουλείας.

Η ελληνική κυβέρνηση από τη στιγμή -κάπου στο μέσον της διαπραγμάτευσης- που συνειδητοποίησε ότι απέναντί της έχει ένα σκληρό μέτωπο με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που απεργάζεται διάφορα σενάρια -από την ασύντακτη χρεοκοπία μέχρι την προσωρινή απομάκρυνση της Ελλάδας από την ευρωζώνη- θεώρησε φρόνιμο και εθνικά επιβεβλημένο να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης προκειμένου να αποφύγει ένα αιφνιδιαστικό πλήγμα που θα της προκαλούσε ανήκεστο βλάβη, χωρίς να έχει τον χρόνο να αντιδράσει με την προσφυγή στον λαό.

Οπως επισήμανε και ο Ελληνας πρωθυπουργός, παρά τις προσδοκίες που καλλιεργούσαν στελέχη της παράταξής του και παρά τα αλλεπάλληλα ταξίδια κυβερνητικών παραγόντων (γνωστά και μη) στη Μόσχα και το Πεκίνο, ουδείς προσφέρθηκε να βοηθήσει εμπράκτως, δηλαδή με ρευστό, αν τα πράγματα έφταναν στο μη περαιτέρω.

Αντιθέτως, και ο εκπρόσωπος του «ξανθού γένους» και οι Κινέζοι και βεβαίως οι Αμερικανοί που ανησυχούσαν σφόδρα για τις επιπτώσεις που θα είχε στο γεωπολιτικό πεδίο μια ρήξη της Ελλάδας με την ευρωζώνη, δεν του άφησαν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις και μάλιστα τον συμβούλευσαν με ύφος και λόγια που δεν επιδέχονταν παρερμηνείες, να προχωρήσει οπωσδήποτε σε συμφωνία με τους δανειστές.

Ηταν η λιγότερο καταστροφική λύση, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Πιθανόν, όσο δεν κατατίθεται κάποια πειστική εναλλακτική πρόταση και όχι φυσικά οι εύηχες γενικολογίες περί εθνικοποίησης των τραπεζών, κρατικοποίησης των στρατηγικών επιχειρήσεων και αναδιανομής του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων.

Ανάγωγα

Η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μίνα Αντρέεβα, δήλωσε χτες πως «είναι ψευδές και αβάσιμο ότι η τρόικα ελέγχει τη γενική γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, Κατερίνα Σαββαΐδου. Σίγουρα δεν την ελέγχει». Παιδιά, είπαμε, να δουλευόμαστε μεταξύ μας, αλλά να υπάρχουν και κάποια όρια στην κοροϊδία.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ