Όταν εμφανίζουν την πολιτική ηγεσία ως απούσα, υπομονεύουν την ώρα της μάχης το ηθικό εκείνων που τη δίνουν και δυσφημίζουν την Ελλάδα στην αιχμή της τουριστικής σεζόν ως επικίνδυνη χώρα, δεν είναι απλώς θεατές. Επενδυτές είναι. Από την καταστροφή προσδοκούν κέρδη

Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κάνει σε ορισμένους εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο η νύσσων Ν.Δ., και από κοντά η ήσσων αντιπολίτευση, και η βίσων -με τα μεγάλα κέρατα- τηλεόρασή τους έχουν καθίσει την κυβέρνηση στο σκαμνί για τις πυρκαγιές. Για να βγάλουν τον Τσίπρα περίπου εμπρηστή επειδή καίγεται μια μεγάλη περιοχή της Αττικής, επειδή ξέσπασαν πυρκαγιές σε άλλα σημεία της χώρας, επειδή κινδύνεψε το Σκοπευτήριο. Που πάει να πει ότι αν ήταν πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και υπουργός, ας πούμε, ο Βορίδης, οι φωτιές θα το είχαν βάλει στα πόδια μπροστά στο ακροδεξιό τους μεγαλείο.

Και δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά είναι τα αντανακλαστικά τους τη σήμερον ημέρα. Τα έχουν καταφέρει να αναπτύξουν έναν εντυπωσιακό αντιπολιτευτικό αυτοματισμό – ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Δεν χρειάζονται ούτε σκέψη, ούτε περίσκεψη, ούτε προβληματισμό, ούτε καν κοινή λογική για να ορμήσουν με όλη τη δύναμη των κεράτων τους. Ό,τι και όποιος βρίσκεται απέναντι στον Τσίπρα είναι φίλος τους. Η φωτιά; Η φωτιά. Η πλημμύρα; Η πλημμύρα. Ο σεισμός; Ο σεισμός. Οι δανειστές; Οι δανειστές. Ο Σόιμπλε; Ο Σόιμπλε.

Έτσι πάει το πράγμα και όποιος διαθέτει δυο γραμμάρια μυαλού και ψυχραιμίας το καταλαβαίνει. Μπορείς να την πεις και αντιπολίτευση της ανοησίας. Ή να τους αθωώσεις λόγω βλακείας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ξέρουν την αλήθεια. Κυβέρνησαν τη χώρα τα χρόνια που γινόταν όλεθρος από πυρκαγιές. Ξεβράκωσαν τις υπηρεσίες και αφόπλισαν τον κρατικό μηχανισμό. Χθες ακόμα ψήφιζαν στη Βουλή να πετάξουμε στον δρόμο τους δασοπυροσβέστες που σήμερα ανυμνούν. Και τώρα παριστάνουν τους εμπρηστές της φακής στο πολιτικό σκηνικό. Να φύγει ο Τσίπρας που καίει την Ελλάδα!

Από το σημείο αυτό μέχρι να βάζουν το χεράκι τους για να γίνουν όλα γης μαδιάμ, ένας Άδωνις δρόμος. Και τον παίρνουν χωρίς περιττούς ενδοιασμούς. Καμιά συνωμοσία δεν αποκαλύπτω. Αλλά, όταν εμφανίζουν την πολιτική ηγεσία ως απούσα, υπομονεύουν την ώρα της μάχης το ηθικό εκείνων που τη δίνουν, δυσφημίζουν την Ελλάδα στην αιχμή της τουριστικής σεζόν ως επικίνδυνη χώρα, δεν είναι απλώς θεατές. Επενδυτές είναι. Από την καταστροφή προσδοκούν κέρδη. Και, ως γνωστό, ο καλός επενδυτής φροντίζει όπως μπορεί την επένδυσή του…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ