«Η δεύτερη μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της […] υπέβαλε αίτημα χρεοκοπίας, αφού ο βασικός της μέτοχος, η αεροπορική Etihad των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, διαμήνυσε ότι σταματάει τη χρηματοδότηση. Ετσι η […] ανακοίνωσε ότι μετά την αποχώρηση των μετόχων του 30% περίπου κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει θετικός δρόμος στο μέλλον για την εταιρεία.

Αμέσως τα υπουργεία Οικονομίας και Μεταφορών με κοινή τους ανακοίνωση, για να αποφύγουν τον πανικό μεταξύ των ταξιδιωτών που έχουν κλείσει τα εισιτήριά τους μέσα στο καλοκαίρι (και εν όψει φυσικά των εκλογών), διαβεβαίωσαν ότι η κυβέρνηση θα χορηγήσει δάνειο 150 εκατ. ευρώ στην εταιρεία, προκειμένου να συνεχίσει τις πτήσεις της για το επόμενο διάστημα».

Πού συνέβη αυτό; Μήπως σε χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου κυβερνούν οι άπλυτοι αριστεροί και βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο; Θα μπορούσε να το υποθέσει κάποιος νεοφιλελεύθερος και ταυτοχρόνως να καταγγείλει τους λαϊκιστές ότι δεν αφήνουν να λειτουργήσουν χωρίς περιορισμούς οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας και βάζουν χειροπέδες στο μαγικό αόρατο χέρι της αγοράς. Μήπως στην Ελλάδα όπου, σύμφωνα με διάφορους απίθανους τύπους, εξακολουθεί να επιβιώνει, τόσα χρόνια μετά το 1989, αντιστεκόμενος με νύχια και με δόντια ο «υπαρκτός σοσιαλισμός»;

Οχι φυσικά, γιατί στη σημερινή Ελλάδα (στη χθεσινή σίγουρα, ίσως και στην αυριανή) κάνουν κουμάντο οι τρόικες (εξωτερικού και εσωτερικού) και δεν θα επέτρεπαν μια τόσο προκλητική εμφάνιση ενός παρωχημένου κρατισμού. Αν όμως στα κενά που υπάρχουν στην εισαγωγική παράγραφο τοποθετήσουμε τις λέξεις «Γερμανία» και «Air Berlin» (γι’ αυτήν τη χώρα πρόκειται και γι’ αυτήν την εταιρεία) τι θα πείτε; Οτι είναι τρολιά του Διαδικτύου;

Δεν είναι. Οτι πέφτετε από τα σύννεφα επειδή μια κυβέρνηση χρησιμοποιεί πρακτικές τις οποίες έχει απαγορεύσει σε άλλες κυβερνήσεις, με το σκεπτικό ότι τα κράτη δεν σώζουν ζημιογόνες επιχειρήσεις (αν είναι τράπεζα διαφέρει) δίνοντάς τους δάνεια (δηλαδή χρήματα των φορολογουμένων); Θα έχετε δίκιο βουνό. Ομως άλλο η Γερμανία και άλλο οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, ιδιαίτερα εκείνες που είναι χρεωμένες και χρεοκοπημένες.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει στο τελευταίο βιβλίο του κάτι αποκαλυπτικό για τη λογική της γερμανικής κυβέρνησης (αυτό πάντως δεν το έχουν αναδείξει όσοι διαβάζουν το βιβλίο παρακάμπτοντας με ελιγμούς αιλουροειδών τις επικίνδυνες σελίδες). Σε μια συνάντηση που είχε με τον Β. Σόιμπλε τον ρώτησε αν θα συναινούσε να περάσουν σε ξένη εταιρεία 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας του.

Ελαβε την αποστομωτική απάντηση «ποτέ». Και στην κόντρα ερώτηση «γιατί υποχρεώνετε εμάς να τα πουλήσουμε;» ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών χαμογελώντας του είπε: «Δεν είμαστε το ίδιο». Το πιάσατε το υπονοούμενο; Τι υπονοούμενο δηλαδή, εδώ πρόκειται για ξεκάθαρη εκδήλωση του γερμανικού οικονομικού ιμπεριαλισμού. Ιμπεριαλισμός; Ναι. Κακή λέξη; Σίγουρα. Νισάφι όμως με τους ευφημισμούς.

Ανάγωγα

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν ζητήσει (ακόμη) ούτε προσφυγή στις κάλπες ούτε την παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Το έχουν κάνει για λιγότερο σοβαρά θέματα. Λόγω θέρους έχασαν τη φόρμα τους;

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ