Του Τάσου Παππά

«Αν θέλετε να παραμείνετε στην ευρωζώνη, ξεχάστε τη συζήτηση για το χρέος και κοιτάξτε να προωθήσετε τις μεταρρυθμίσεις». Αυτό μας είπε (σε ελεύθερη απόδοση) για ακόμη μία φορά ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε. Δεν νομίζω να ξαφνιάστηκε κανείς. Ο άνθρωπος είναι απτόητα κυνικός, αλλά οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πως παραμένει συνεπής στον δημόσιο λόγο του.

Για το τι έχει πει ιδιωτικώς και κυρίως για τη θέση που έχει πάρει στις περιφρουρημένες συνεδριάσεις του άτυπου διευθυντηρίου της ευρωζώνης, το Eurogroup, δεν ξέρω, αφού πρακτικά δεν υπάρχουν -προφανώς για να μην εκτεθούν οι ηθικοί και οι φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων εις βάρος των λαών. Ελπίζω, σύντομα να έχουμε μια καλή εικόνα, μια και έρχεται το σχετικό πόνημα του Γιάνη Βαρουφάκη, το οποίο απ’ ό,τι μαθαίνω έχει προκαλέσει εκνευρισμό σε διάφορα επιτελεία εντός και εκτός της Ελλάδας και καταβάλλονται εργώδεις προσπάθειες για να μην εκδοθεί.

Ωστόσο, πορευόμαστε με όσα υποστηρίζει δημοσίως ο κ. Σόιμπλε κι αυτά είναι που δεσμεύουν τη χώρα του. Μεταρρυθμίσεις, λοιπόν, ή για να το πούμε με έναν λιγότερο ταλαιπωρημένο όρο: «διαρθρωτικές αλλαγές». Μα, δεν έχουν κάνει κάτι άλλο όλες οι κυβερνήσεις από τότε που η χώρα μπήκε στο καθεστώς επιτροπείας. Και οι σοσιαλδημοκρατικές και οι δεξιοκεντροαντιαριστερές και οι αριστερές. Αυτές εκτελούν τα μνημόνια που εμπνεύστηκαν, σχεδίασαν και επέβαλαν οι εταίροι μας και οι πολίτες απολαμβάνουν σε πλούσιες δόσεις τα ευεργετικά αποτελέσματά τους.

Τα στοιχεία είναι ανελέητα αποκαλυπτικά: το ΑΕΠ έχει εκτιναχθεί, η ανεργία προσεγγίζει το μηδέν, η μεσαία τάξη -η σπονδυλική στήλη των σύγχρονων κοινωνιών όπως λένε οι κοινωνιολόγοι- βρίσκεται στην καλύτερη φάση της, το πολιτικό σύστημα είναι πολύ ψηλά στην εκτίμηση των ψηφοφόρων, η Βουλή λειτουργεί κανονικά, το Σύνταγμα είναι το ιερό ευαγγέλιο, οι επενδυτές συνωστίζονται στις εισόδους της χώρας, το χρέος είναι πια βιώσιμο και σε λίγα χρόνια θα έχει εξαφανιστεί, οι Ελληνες στη συντριπτική πλειονότητά τους (εξαιρούνται κάποιες ασήμαντες μειονότητες που καλλιεργούν τον μύθο της επικείμενης ανατροπής) είναι τρελά ερωτευμένοι με την Ευρώπη και σιχαίνονται όσους λένε ότι πρέπει να αλλάξει.

Για να σοβαρευτούμε: Ο Σόιμπλε και οι πρόθυμοι σύμμαχοί του δεν θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Δεν θέλουν γενικώς τους Νότιους. Πιστεύουν πως συνιστούν απειλή για τον ενάρετο Βορρά γιατί αρνούνται να εξημερωθούν και να δαμάσουν τη μνησικακία τους, χώρια που είναι επιρρεπείς στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Θα προτιμούσαν μια μικρότερη και πιο συμπαγή κοινότητα.

Εχουν μιλήσει καθαρά για ευρώ δύο ταχυτήτων. Στην παρούσα φάση δεν τους παίρνει να διώξουν τα μιάσματα -έχουν και άλλα προβλήματα στο κεφάλι τους-, δεν θα τους ενοχλούσε καθόλου όμως να αρχίσουν να αποχωρούν με δική τους απόφαση. Αν η Ευρώπη δεν γίνει γερμανική, δεν θα είναι η Ευρώπη που επιθυμούν.

Ανάγωγα

«Αισθάνομαι λύπη που η χώρα μου δεν γνώρισε ποτέ τη θατσερική επανάσταση… Τα πανεπιστήμιά μας είναι φωλιές μαρξιστών». Κυριάκος Μητσοτάκης; Οχι. Αντώνης Σαμαράς; Ούτε. Αδωνις Γεωργιάδης; Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι αυτός. Η σωστή απάντηση είναι: Φρανσουά Φιγιόν, ο κατά πάσα πιθανότητα επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας. Ωχ.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ