Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Μια από τις πρώτες πράξεις μεγάλης βιαιότητας από την πλευρά των εξεγερμένων του 1821, ήταν η σφαγή των «Τούρκων» της Τρίπολης (κυρίως ελληνόφωνων) μετά την κατάληψη της πόλης…. Το γεγονός αυτό ευκόλως ερμηνεύεται από τον παραμερισμό της Φιλικής Εταιρείας από την επαναστατική διαδικασία και την κυριαρχία των «κλεφτών και των αρματωλών»... όπως επίσης και του πολλαπλού χαρακτήρα που είχε η επανάσταση του 1821. Για το ζήτημα αυτό δες εδώ:  https://kars1918.wordpress.com/2013/03/25/1821-4/

Tα γεγονότα που συνέβησαν στην Τρίπολη επιτρέπουν στον ερευνητή να αναζητήσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, από το πως χάθηκε ο έλεγχος της Επανάστασης από τους Φιλικούς έως το ποιά ήταν η εθνοπολιτιστική κατάσταση των «Τούρκων» στα επαναστατημένα εδάφη.

Για το τελευταίο έχουμε μια μαρτυρία που την παραθέτει ο Σιμόπουλος και την έχω ενσωματώσει στο υπό έκδοση νέο μου βιβλίο με τίτλο «Εμείς και το Ισλάμ»: Λίγο πριν την κατάληψη της Τριπολιτσάς από τους επαναστάτες, οι  «Τούρκοι» προύχοντες έσπευσαν να ζητήσουν έλεος από τον Πάνο Κολοκοτρώνη με τα ακόλουθα λόγια:
«Και εμείς Έλληνες είμεθα, γεννηθέντες και ανατραφέντες, εμείς και οι πατέρες και οι πρόγονοί μας, εις την Ελλάδα. Δεν πρέπει να μας λέγετε Περσιανούς ούτε να μας σκοτώνετε, διότι είμεθα αδελφοί, έξω από μίαν πίστιν… Τον ραγιά δεν τον εγυμνώσαμεν και δεν τον ετυραννούσαμε εμείς αλλά οι άρχοντές σας. Διότι εκείνοι επλήρωναν (συμπλήρωναν) τα Δεφτέρια (κατάστιχα) εμφαίνοντα την εις εκάστην επαρχίαν, χωρίον και άτομον αναλογούσαν φοροδοσίαν και αυτοί ελάμβανον,εμείς δε είμεθα μόνον εκτελεσταί. Ο Σουλτάνος νόμιμον φόρον εγνώριζε το χαράτζι (κεφαλικόν φόρον) τους δε λοιπούς φόρους επροσδιόριζαν οι άρχοντες με τους αγιάννηδες οθωμανούς.»

Το θέμα αυτό έχει αναδειχθεί σε υπερβολικό βαθμό, στο πλαίσιο μιας καταγγελίας κατά του ελληνικού κράτους, από διάφορους κύκλους οι οποίοι συνήθως ανήκουν και στο χώρο των Αρνητών της Γενοκτονίας στην Ανατολή… Άρα δηλαδή τις όποιες εύλογες παρατηρήσεις τους μπορούμε εύκολα να τις θέσουμε υπό αμφισβήτηση με την έννοια των προβληματικών κριτηρίων.

Ας επιστρέψουμε στην Τριπολιτσά:

Αν δούμε το θέμα με ταξικά κριτήρια, η σφαγή της Τριπολιτσάς υπήρξε η απεχθής εκδίκηση των ξυπόλητων κατά των εχόντων και κατεχόντων.…

Εκείνη την εποχή η ταξική διαφοροποίηση ταυτιζόταν με τη θρησκευτική διαφοροποίηση. Έτσι ορίζεται από το Ισλάμ η κυριαρχία… Απλώς μεταξύ των απόκληρων ραγιάδων και των κατεχόντων πιστών του Κορανίου, είχε δημιουργηθεί μια ενδιάμεση ομάδα που προήλθε από τους ραγιάδες και υπηρετούσε τους αφεντάδες. Αυτοί εγκαίρως συντάχθηκαν με τους επαναστάτες όταν είδαν ότι αλλιώς θα έχαναν το κεφάλι τους και ότι μόνο με την αλλαγή στρατοπέδου θα μπορούσαν να διασώσουν τις περιουσίες και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ένα λαϊκό κίνημα, που η ηγεσία του εμπνεόταν από τα ιδεώδη της Γαλλικής Επνάστασης…

Η (απεχθής) βία που ακολουθήθηκε στην Τριπολιτσά, ως πόθος και βία των ταπεινών ενάντια στους καταπιεστές του, το είχαμε ήδη στη Γαλλική Επανάσταση. Αποτυπώθηκε και στην Μασσαλιώτιδα:

—————————————

Allons enfants de la Patrie

—————————————

«Εμπρός παιδιά της Πατρίδας

Η μέρα της δόξας έφθασε

Απέναντί μας η τυραννία

Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε

Ακούστε στα λιβάδια

Να βρυχώνται αυτοί οι άγριοι στρατιώτες

Έρχονται ως την αγκαλιά σας,

Να κόψουν τους λαιμούς των γιων σας, των συντρόφων σας.

Στα όπλα πολίτες!

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Εμπρός, Εμπρός,

Το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα

Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.

Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία

Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου

Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη

να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη

Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.

Στα όπλα πολίτες

Σχηματίστε τα τάγματά σας

Προελάστε, προελάστε

Αφήστε το μολυσμένο αίμα

Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας»

Αντίστοιχα περιγράφει και ο Σολωμός στον «Ύμνο είς την Ελευθερίαν» τόσο τη θρησκευτική πλευρά της επανάστασης όσο και τα γεγονότα της Τριπολιτσάς:

Απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά.

………………………………..

 Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και «Αλλά» εφώναζαν, «Αλλά»
και των χριστιανών τα χείλη
«φωτιά» εφώναζαν, «φωτιά».

Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,
πάντα εφώναζαν «φωτιά»,
και οι μιαροί κατασκορπιούντο,
πάντα σκούζοντας «Αλλά»

………………….

Πήγες εις το Μεσολλόγγι
την ηµέρα τού Χριστού
µέρα που άνθισαν οι λόγγοι
για το τέκνο τού Θεού.

Σούλθε εμπρὸς λαμποκοπώντας 
η Θρησκεία μ΄ ένα σταυρό 
και το δάκτυλο κινώντας 
όπου ανεί τον ουρανό.
———————————————

(*) Διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός