Του Γιώργου Σταματόπουλου

Το βέβαιο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να κάνει βήμα πίσω. Ο λαός την εμπιστεύεται ακόμη κι όταν απομακρύνεται, λανθασμένα, ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος με τις ιδιαιτερότητές του ανέδειξε τη χώρα και την έκανε πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία του πλανήτη.

Και πώς δεν τον απεκάλεσε το κατεστημένο: νάρκισσο, αρριβιστή, εστέτ, μπαρουφολόγο… Ακουγα έναν κακόμοιρο του ΠΑΣΟΚ να τον αποκαλεί Μπαρουφάκη, ξανά και ξανά, χωρίς να ντρέπεται για τον αηδιαστικό πολιτικό του λόγο• διεκδίκησε και τη θέση του προέδρου του κόμματός του αυτός ο κύριος…

Ο Βαρουφάκης δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός. Του ζήτησαν να κατεβεί στις εκλογές και το έκανε. Αφού εξελέγη, απαίτησαν να χρησιμοποιήσει τις ακαδημαϊκές του γνώσεις για να αντιμετωπιστεί το αδηφάγο, άτεγκτο, ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα, που στηρίζεται στην αφαίμαξη των λαών και στην τροφοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων.

Το έπραξε, με χιούμορ και αποφασιστικότητα. Ηταν φυσικό να τον δουν όλοι σαν κάτι έξω από τον γνωστό (στα μέτρα τους) κόσμο, έναν κόσμο ασφυκτικό, γραβατωμένο, κόσμο ισχυρών συμφερόντων. Ο καθηγητής, που ήταν πλέον υπουργός, έπαιξε σοβαρά τον ρόλο του, φέρνοντας τα πάνω κάτω στον σιδερωμένο ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Αντιμετώπισε γαλήνια και ψύχραιμα τον τερατομορφισμό της ευρωζώνης και την αγέλη των λαών της, φέρνοντας στην επιφάνεια την τεράστια υποκρισία των ηγετών της καθώς και την υποταγή τους στο μεγάλο αφεντικό (υπολήψεις δεν θίγονται…).

Το στυλ και η αύρα του νέου υπουργού Οικονομικών, βεβαίως και ο καθηγητικός λόγος, αναστάτωσαν τα ευρωπαϊκά δεδομένα, τα ανέκφραστα πρόσωπα των πλουσιοπάροχα αμειβόμενων υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. «Τι είν’ τούτος;» έλεγαν και κοιτάζονταν μεταξύ τους με γουρλωμένα μάτια.

Αντιπαρέρχομαι τις εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών, πολιτικών συντακτών και διαφόρων οικονομολογούντων, τη μομφή τους εναντίον του παράξενου υπουργού ότι δεν είναι ρεαλιστής και ότι πράττει ό,τι γράφει στα βιβλία του. Του αναγνώρισαν επικοινωνιακές ικανότητες, έκαναν όμως το λάθος να πουν ότι τις χρησιμοποίησε για να ικανοποιήσει προσωπικές φιλοδοξίες ή την ίδια του τη ματαιοδοξία.

Οπως και να ‘χει ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν αυτός που ανάγκασε την οικουμένη να στρέψει τα μάτια της στη μικρή τούτη γωνιά του πλανήτη που την ξεζουμίζουν οι ισχυροί του. Και το πέτυχε χωρίς να χάσει τον αέρα του, την προσωπικότητά του (όποια κι αν είναι, δεν κρίνεται αυτή τη στιγμή). Αυτό σημαίνει ότι παραμένει άνθρωπος και μάλιστα ελεύθερος.

Εδειξε σε όλους ότι υπάρχουν ακόμη ένυλες οι έννοιες κοινότητα, λαός, ισότητα, κινήματα εξωκομματικά, εναλλακτικά και λοιπά. Εννοιες ξεχασμένες από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και που αναγκάστηκε τώρα να τις ακούσει, να τις αποδεχτεί και με κρύα καρδιά να τις βάλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Εφυγε όμορφα, χωρίς να χάσει το χιούμορ του, υπερήφανος, λιτός και κατανοητός στους πολλούς• ακατανόητος ήταν για τους ατσαλάκωτους του πολιτικού συστήματος.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ