Του Παναγιώτη Φλωρίδη (ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ)

Μέσα στο γενικό χαμό των απολύσεων, λουκέτων, κινητικότητας, διαθεσιμότητας, ΕΡΤ κλπ, κάπου «στα ψιλά» περνά το θέμα για το «όνομα». Την ονομασία του μικρού βόρειου γείτονά μας.

Είναι αυτό το «όνομα» που το 1991 μας οδηγούσε στην ογκωδέστερη συγκέντρωση που είδε ποτέ η Θεσσαλονίκη. Μια συγκέντρωση που ορθώς πραγματοποιήθηκε. Τα συνθήματα ήταν λάθος. Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική, όπως κραυγάζαμε με πάθος. Η Μακεδονία απλά είναι Ελλάδα. Λάθος ήταν οι ομιλητές. Παπαθεμελήδες και λοιποί φανάτιζαν ένα ήδη “πυρακτωμένο” πλήθος, που δεν έβλεπε καθαρά τα συμφέροντα της χώρας και του Εθνους. Συμφέροντα που παίζονται κάθε μέρα στην παγκόσμια πολιτική και κυρίως, οικονομική σκακιέρα.

Πίσω από τις κραυγές και τα ανιστόρητα εμπάργκο προς τα Σκόπια, κάποιοι θησαύριζαν μεταφέροντας νύχτα μέσω του νομού μας με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, βυτία με συρόμενο γεμάτα καύσιμα στον Προμαχώνα. Και από εκεί, μέσω Βουλγαρίας, στα Σκόπια τα ελληνικά καύσιμα που απαγορευόταν να διέλθουν μέσω Ευζώνων ή Δοϊράνης.

Το “όνομα” ήταν η (επίσημη) αιτιολογία της απόσχισης του Αντ. Σαμαρά από τη Ν.Δημοκρατία του Κ. Μητσοτάκη. Όπως το “όνομα” ήταν, κατά της τηλεοπτική του ομολογία, η αιτία που ο συμπατριώτη μας Γ. Συμπιλίδης αποφάσισε να ανατρέψει την κυβέρνηση στις 9 Σεπτεμβρίου1993. Είκοσι χρόνια μετά ο τότε αρχηγός της “Πολιτικής Ανοιξης” και “ενταφιασμένος” πολιτικά για 11 έτη, φιγουράρει ως πανίσχυρος πρωθυπουργός τρικομματικής και τώρα δικομματικής κυβέρνησης. Πως τα φέρνει η τύχη.

Σ’ εμάς ακόμη αντιβουϊζει η περιοχή απ’ τους οργισμένους “αλλαλαγμούς” του 1991. “Η Μακεδονία είναι Ελληνική”. Αφού βέβαια προηγουμένως μας διαβεβαίωσαν οι τότε φλογεροί αγορητές ότι “η Μακεδονία είναι ΜΙΑ και είναι Ελληνική”. Ενώ σήμερα, έτη μετά, εκλιπαρούμε για μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Μακεδονία δηλαδή, αλλά όχι μια ούτε και αμιγώς ελληνική.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι προτάσεις για το “όνομα”, προ ετών απερρίφθησαν μετά βδελυγμίας. Από μια Ελλάδα τότε ισχυρή και ένα Σκοπιανό  μόρφωμα που προσπαθούσε να γίνει κράτος με τις μελετημένες κινήσεις του Γκλιγκόρωφ. Σήμερα εκλιπαρούμε για τις προτάσεις εκείνες, ενώ είμαστε ένα κράτος-έρμαιο, και έχουμε απέναντί μας ένα κανονικό κράτος, που αθόρυβα και συστηματικά έχει διασφαλίσει πολλές δεκάδες αναγνωρίσεις από άλλα κράτη με το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας”.

Άλλη μια διπλωματική  και εθνική ουσιαστικά ήττα, είναι εξασφαλισμένη. Το σημείωμα αυτό, ασφαλώς δεν διεκδικεί ρόλο Εθνικού Σαλπίσματος προ του Εθνικού κινδύνου. Αλοίμονο!

Μια πρόταση όμως, παράταιρη και ίσως προβοκατόρικη ίσως θα είχε κάποια σημειολογία: Στο πρόσφατο διήμερο Ιστορικό Συνέδριο στο Κιλκίς για του Βαλκανικούς Πολέμους, θα ήταν χρήσιμη μια παρέμβαση-εισήγηση με θέμα “Ο ρόλος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας (Σκοπίων) στους Βαλκανικούς Πολέμους. Η συμμετοχή, οι συμμαχίες, και οι θυσίες του Μακεδονικού Εθνους στη διαμόρφωση του Βαλκανικού Χώρου”.

Και βέβαια θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο το “θέμα” να το παρουσιάσουν ιστορικοί επιστήμονες από τη “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Αφού είναι μια πανάρχαια Εθνικότητα με ιστορία αιώνων στην περιοχή και γεννήτωρ του Φιλιππού και του Αλεξάνδρου, δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από τέτοια σημαντικά ιστορικά γεγονότα…

Αν μη τι άλλο, θα είχε γούστο!