Η Εβίνα είναι ίσως η μεγαλύτερη παίκτρια που έχει βγάλει το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ. Απέδειξε πως ένα κορίτσι από μια κωμόπολη του Κιλκίς, τη Γουμένισσα, έφτασε να παίξει μπάσκετ στο ΝΒΑ με δύο εφόδια: Το ταλέντο και το πείσμα της. Από πολύ μικρή τα μεγαλύτερά της αδέρφια έπαιζαν μπάσκετ και αυτό έκανε κι εκείνη για να διασκεδάζει στον ελεύθερό της χρόνο.«Ξεκίνησα από τον αθλητικό όμιλο Γουμένισσας και παίζαμε με τις υπόλοιπες ομάδες της κεντρικής Μακεδονίας, αλλά επειδή ήμασταν μικρότερες μπορεί μερικές φορές να χάναμε ακόμη και με 100 πόντους διαφορά. Αυτό κάποια άλλη παίκτρια μπορεί και να την είχε κάνει να απογοητευτεί, εγώ μπορεί να έκλαιγα, αλλά θύμωσα, πείσμωσα και είπα θα το γυρίσω.»

Πώς ξεκίνησαν όλα;

H Eβίνα μικρή ήθελε να παίζει μπάσκετ, αλλά όχι να προπονείται. Γι αυτό και το έσκαγε από τις προπονήσεις της. Κάποιος προπονητής όμως, ο Θάνος Σόφτσης, είχε διακρίνει σε εκείνη το ταλέντο που είχε να παίξει μεγάλο μπάσκετ και κατά κάποιο τρόπο σκηνοθέτησε μια κατάσταση, η οποία ήταν τελικά το κλειδί της επιτυχίας της σημερινής Μάλτση. Για να την πείσει ότι αξίζει της κανόνισε να κατέβει να κάνει προπόνηση με το κλιμάκιο της Εθνικής ομάδας νεανίδων. Το δέος που ένιωσε ήταν τεράστιο. Ο προπονητής της εθνικής όμως, μετά την προπόνηση ήταν απαξιωτικός, λέγοντάς της πως έχει ταλέντο όπως πάρα πολλά άλλα παιδιά, και μάλιστα απευθυνόμενος στον προπονητή που την πρότεινε είπε: « Τι μου την έφερες αυτή εδώ;» Από εκείνη την ημέρα που έκανε αυτή την προπόνηση ορκίστηκε πως αυτό πρέπει να κάνει. Τον επόμενο χρόνο κλήθηκε στην εθνική ομάδα. Ήταν το εφαλτήριο για να γίνει η παίκτρια σταθμός στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

«Εγώ παρόλο που είχα πάρα πολλές προτάσεις από μεγάλες ομάδες, προτίμησα να κάνω τα βήματά μου σταδιακά. Επέλεξα λοιπόν ως πρώτο σταθμό μετά τη Γουμένισσα, τον Μέγα Αλέξανδρο Θεσσαλονίκης και τον επόμενο χρόνο τη ΜΕΝΤ στην οποία έμεινα ως το 2000. Στη συνέχεια κατέβηκα πλέον στην Αθήνα και στον Παναθηναϊκό όπου και έμεινα για τέσσερα χρόνια όπου αναδείχθηκε πρώτη σκόρερ το 2003-2004. Έπειτα πλέον αρχίζει η διεθνής καριέρα: Πάω στην Ισπανία, Γαλλία, Τσεχία, Πολωνία, Τουρκία ενώ βρίσκομαι να παίξω και στο ΝΒΑ το 2007, στην ομάδα του Κονέκτικατ. Σήμερα βρίσκομαι στον Ολυμπιακό και τη σεζόν που μας πέρασε πήραμε Κύπελλο και Πρωτάθλημα.»

Στα 39 της χρόνια φέτος, παίζει ακόμα μπάσκετ στην ομάδα του Ολυμπιακού και θα συνεχίσει να παίζει για όσο της το επιτρέπει το σώμα της. Είναι παιδί που αγάπησε το μπάσκετ μέσα από την τεράστια επιτυχία του Eurobasket του 1987 είχε πρότυπο το Νίκο Γκάλη και από εκείνη την εποχή αποφάσισε πως αυτό θέλει να κάνει στη ζωή της. Τη βοήθησε πολύ ότι η Γουμένισσα όπως η ίδια είπε είναι μπασκετομάνα και το ότι από μικρή είχε όνειρα και στόχους να γίνει η καλύτερη σε αυτό που αγαπάει. Η Εβίνα παίζει δυάρι, είναι σουτέρ και κατά γενική ομολογία τα βάζει σχεδόν όλα.

«Με τον Ολυμπιακό πάμε και του χρόνου να διατηρήσουμε το αήττητο και το νταμπλ στο ελληνικό πρωτάθλημα και ελπίζουμε για κάτι καλύτερο στην Ευρώπη.»

«Από όλα αυτά που έχω καταφέρει και έχω πετύχει, τα πιο σημαντικά είναι οι εμπειρίες που έχουμε μαζέψει μέσα από τα ταξίδια και τη γνωριμία με νέους πολιτισμούς και καινούριες κουλτούρες. Μέσα από όλα αυτά ανοίγει το μυαλό σου. Ουσιαστικά έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, αφού από μικρό παιδί, ήθελα να πετύχω και στο άθλημά μου, αλλά και να κάνω τη ζωή που μου προσέφερε ο πρωταθλητισμός που κάνω από την εφηβεία μου.»

Η Εβίνα Μάλτση, είναι μια τεράστια αθλήτρια και έχει να προσφέρει ακόμη πάρα πολλά στο γυναικείο μπάσκετ. Με την Εθνική ομάδα έχει συμμετάσχει στα επτά από τα οκτώ Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και η μια φορά στην οποία δεν συμμετείχε ήταν λόγω τραυματισμού. Βγήκε MVP ολόκληρου του τουρνουά το 2009 στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και είναι Ολυμπιονίκης το 2004 αφού η Εθνική ομάδα τερμάτισε στην έβδομη θέση.

«Σε κάποιο παιδί που αγαπάει τον αθλητισμό θα του έλεγα να κάνει όνειρα χωρίς ταβάνι γιατί όλα γίνονται, να δουλέψει πολύ και να κάνει θυσίες και να προσπαθήσει να συνδυάσει τον αθλητισμό με κάποιες σπουδές.»

Η Εβίνα, είναι αρχηγός της Εθνικής ομάδας μπάσκετ σε μια πραγματικά ιστορική στιγμή: Στην πρόκρισή της για πρώτη φορά στην τετράδα και στην ευκαιρία να διεκδικήσει ένα μετάλλιο. Το εύχομαι, με όλη μου την καρδιά. Καλή επιτυχία

Πηγή:klik.gr