Η παρούσα επιστολή συντάχθηκε με αφορμή τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 11.2.2015 και ώρα 18.00, μεταξύ του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Γουμένισσας και Συλλόγων (ΟΣΠΕΓ, Ομάδα Άλφα, διάφοροι φορείς) που ενδιαφέρονται για την «ήπια» αξιοποίηση της τοποθεσίας «δύο ποτάμια», συνολικής έκτασης 97 στρεμμάτων περίπου. Η έκταση αυτή ανήκει στο Δασαρχείο Γουμένισσας, το οποίο σκοπεύει να την παραχωρήσει προς χρήση και ήπια αξιοποίηση στην Δημοτική Κοινότητα Γουμένισσας, για την επόμενη δεκαετία.

Στη συνάντηση αυτή κατατέθηκαν αρκετές προτάσεις για παρεμβάσεις χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιβάρυνση, οι οποίες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη βελτίωση της εικόνας της συγκεκριμένης τοποθεσίας.

Στην ίδια συνάντηση όμως, ακούστηκε και μία απίστευτη πρόταση του δημοτικού Συμβούλου κ.Τζούρτζου. Να εγκριθεί η κατασκευή υδροηλεκτρικού σταθμού εντός της τοποθεσίας «δύο ποτάμια» από ιδιώτη επενδυτή, επειδή το έργο αυτό θα συνέβαλε στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής! Ναι, καλά διαβάσατε. Η εύκολη προσβασιμότητα στον υδροηλεκτρικό σταθμό εντός της συγκεκριμένης περιοχής, θα οδηγούσε σύμφωνα με τον κ. Τζούρτζο στην καλύτερη τουριστική αξιοποίησή της.

Τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στη μορφολογία, στη χλωρίδα και στην πανίδα της περιοχής, τους τυχόν περιορισμούς στη χρήση των υδάτινων όγκων, την αρνητική εισήγηση του Δασαρχείου, το γεγονός πως ελάχιστα οικονομικά οφέλη αποκομίζει η τοπική κοινωνία από ένα τέτοιο έργο, σε αντίθεση με τα τεράστια κέρδη του ιδιώτη επενδυτή, όλα αυτά θα έπρεπε να τα παραβλέψουμε;

Καλούμαστε να δώσουμε «Γη και ύδωρ», για να επωφεληθεί και πάλι (όπως στο υδροηλεκτρικό της Κάρπης) γνωστός ιδιώτης επενδυτής (βλέπε Δι@ύγεια-ΑΔΑ 4ΙΙ40-Ε) που σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Τζούρτζου, θα πρέπει να αποκαλείται στο εξής και «ευεργέτης» της περιοχής.
Περίεργοι συνειρμοί που εξυπηρετούν μόνο συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Ας μην βιαστεί κάποιος να μας κατηγορήσει πως είμαστε ενάντια στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Όχι, κάθε άλλο. Πιστεύουμε πως η χρήση τους και η σε βάθος χρόνου επικράτησή τους είναι επιβεβλημένη, μια και η σημερινή καύση ορυκτών καυσίμων, για τη παραγωγή ενέργειας, έχει μεγάλες επιπτώσεις στην μόλυνση της ατμόσφαιρας, αλλά και αποτελεί μια απ” τις αιτίες, στις οποίες οφείλεται η αλλαγή του κλίματος, που όλοι πλέον παραδέχονται πως έχει ξεκινήσει.

Αυτό που θέλουμε να διασφαλίσουμε όμως, είναι πως οι όποιες ενέργειες που γίνονται από την Πολιτεία, για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, θα γίνονται βάσει προσεκτικού κεντρικού σχεδιασμού, ο οποίος σχεδιασμός θα κινείται στα πλαίσια της βιώσιμης – αειφόρου ανάπτυξης, όχι μόνο εθνοκεντρικά, αλλά και τοπικά, με σεβασμό τόσο στο περιβάλλον, όσο και στο δικαίωμα ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών.

Θεωρούμε παράδοξο, την χωροθέτηση και έκδοση άδειας κατασκευής υδροηλεκτρικών έργων, σε περιοχές που προσανατολίζονται ή έχουν ήδη επενδύσει στην οικοτουριστική ανάπτυξη, τον τουρισμό δηλαδή που προσελκύεται από την άγρια ομορφιά της φύσης και την απουσία της όποιας ανθρώπινης επέμβασης σε αυτήν.

Είναι γεγονός, πως όλο και περισσότεροι επισκέπτονται την ελληνική ύπαιθρο, για να βρεθούν κοντά στη φύση, να πεζοπορήσουν σε μονοπάτια, να διαπλεύσουν ποτάμια, να καταρριχηθούν φαράγγια, ν” ανέβουν παλιά πέτρινα γεφύρια, να βρεθούν σε μέρη μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Ν” ακούσουν πουλιά και να δουν ζώα, που μόνο στην τηλεόραση έχουν αξιώσει να δουν, να χαθούν γενικότερα μέσα στην αγνότητα της φύσης.

Μπορούμε να το στερήσουμε αυτό από τους Έλληνες; Ή απλά θέλουμε να τους «μαντρώσουμε» στις μεγαλουπόλεις;

Γιατί, με το να γεμίσουμε την ελληνική ύπαιθρο με εργοτάξια για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, με το να κάνουμε από δυο φράγματα σε κάθε ποτάμι και ν” ανοίξουμε δρόμους μέσα από τα δάση, για να μεταφέρουν οι νταλίκες τα μηχανήματα, θ” ανοίξουμε τόσο μεγάλες πληγές στη φύση μας, που πλέον κανένας δεν θα θέλει να την επισκεφθεί όπως παλιά.

Όταν καταφέρουμε ν” απομακρύνουμε πια τους ανθρώπους απ” τη φύση, οι ομορφιές κι οι χάρες της γρήγορα θα ξεχαστούν. Όλα θα είναι πιο εύκολα πλέον. Οι άνθρωποι μαντρωμένοι στις πόλεις τους, μπροστά στο «χαζοκούτι», θα βλέπουν τις «ποιοτικές» εκπομπές της σε συνδυασμό με τις συνεχείς διαφημίσεις για το τι μπορούν ν” αγοράσουν στο πολυκατάστημα της γειτονιάς τους.

Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη καταστροφή του περιβάλλοντος από το να κάνεις τον άνθρωπο να μην ενδιαφέρεται γι αυτό;
Θέλουμε το φυσικό περιβάλλον να καταντήσει ένα μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, μια σειρά δεξαμενών νερού καθ’ οδόν προς τις μεγαλουπόλεις;

Αυτό είναι το όνειρό μας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα;

Βρισκόμαστε σε επαγρύπνηση.

Δεν αποδεχόμαστε το σενάριο της παρατημένης, απαξιωμένης και νεκρής υπαίθρου.

Αντιστεκόμαστε σθεναρά.

Πρωτοβουλία Δημοτών πρώην Δήμου Γουμένισσας