Στην επιστολή του Προέδρου του Δ.Σ. της ΔΕΥΑ Παιονίας προς τους καταναλωτές, γίνεται μεταξύ άλλων αναφορά «στη δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης με τους δημότες-καταναλωτές τόσο σε επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών, όσο και στον τομέα της διαχείρισης και ποιότητας του νερού». Διαβάζουμε επίσης πως «θέλουμε τους δημότες δίπλα μας, με δημιουργικές και ουσιαστικές προτάσεις…»
Στη συνέχεια θα θέλαμε να του εκθέσουμε τις ενστάσεις μας ως προς ένα συγκεκριμένο χειρισμό της ΔΕΥΑΠ και να του προτείνουμε εναλλακτικές προτάσεις, πολύ πιο υγιεινές για όλους μας.

Πρόκειται για τη χλωρίωση του νερού ύδρευσης από την ημέρα ένταξής μας στη ΔΕΥΑ Παιονίας. Το νερό του Πάικου, με τα εξαιρετικά φυσικά χαρακτηριστικά του, αποτελεί συνώνυμο του υγιεινού τρόπου ζωής και μας παρέχεται τόσο απλόχερα από το φυσικό περιβάλλον που ζούμε. Έτσι, η ύδρευση με  νερό χωρίς χλώριο πρέπει να είναι επιδίωξη και στόχος όλων μας.

Η εγκατάσταση μόνιμης χλωρίωσης αστικοποιεί τα χωριά μας. Η ΔΕΥΑΠ μας ποτίζει χλώριο, όπως συμβαίνει π.χ. στους κατοίκους μιας μεγαλούπολης, το οποίο επιστημονικά τεκμηριωμένα μπορεί να προκαλέσει: Νευρικές παθήσεις, γεροντική άνοια, προβλήματα γονιμότητας, αποβολές, αρτηριοσκλήρυνση, δερματοπάθειες, καρδιοπάθειες, διάφορα είδη καρκίνου, κ.ά. Αυτοί είναι άλλωστε οι λόγοι που στην κεντρική Ευρώπη, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ, στο Μόναχο και σε εκατοντάδες άλλες πόλεις η χλωρίωση έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια.

Συχνά εκφράζεται η γνώμη ότι η χλωρίωση μπορεί ίσως να αποτελέσει προληπτικό μέτρο προστασίας του πόσιμου νερού από κινδύνους μολύνσεως. Αντιθέτως, η συνεχή προληπτική χλωρίωση, υποβαθμίζει το καθαρό, μη μολυσμένο πόσιμο νερό, όπως υποβαθμίζουν τα συντηρητικά τα γνήσια τρόφιμα.
Επιστημονικά αποδεδειγμένο και αποδεκτό είναι ότι:

• Το μη μολυσμένο νερό από προστατευμένη πηγή ή γεώτρηση περιέχει χημικές ουσίες, στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση οι μικροοργανισμοί, καθώς και πολύ λίγες θρεπτικές ουσίες. Έτσι, ενώ το νερό δεν είναι αποστειρωμένο, οι παθογόνοι μικροοργανισμοί δεν έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν. Οι επικαθίσεις (βιοφίλμ) στις επιφάνειες που βρίσκονται σε επαφή με το νερό είναι πολύ λεπτές. Με τη χλωρίωση παρατηρείται το φαινόμενο της οξείδωσης των μη προσβάσιμων στους μικροοργανισμούς χημικών ουσιών, γεγονός που τις μετατρέπει εν μέρη σε θρεπτικές ουσίες. Αυτό σημαίνει πως η χλωρίωση του νερού μπορεί ακόμα και να ευνοήσει την ανάπτυξη μικροοργανισμών.

• Με την προσθήκη χλωρίου οι ενδείξεις για μόλυνση από μικροοργανισμούς με προέλευση την κόπρο, όπως κολοβακτηρίδια (Escherichia coli, E. Coli), χάνουν την ενδεικτική τους ικανότητα με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ύπαρξη παθογόνων μικροβίων στο νερό, παρόλο που δεν επισημαίνονται E. Coli.

Τη διεθνή κοινή γνώμη απασχόλησε έντονα το επεισόδιο της πόλης Milwaukee στις ΗΠΑ, όπου το 1993 αρρώστησε το 1/4 του πληθυσμού από Cryptosporidium parvum, παρόλο που το νερό της ύδρευσης περιείχε πάνω από 1 mg/L χλώριο. Στην πραγματικότητα, η χρήση χλωρίου ήταν η αιτία της μη επισήμανσης των κολοβακτηριδίων στο πόσιμο νερό.

• Ο όρος “προληπτική χλωρίωση” αποτελεί τουλάχιστον παράδοξη τοποθέτηση, ενώ η συνηθισμένη έκφραση “και τι πειράζει” χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό για τη μη λήψη και εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την προστασία πηγών, δεξαμενών και δικτύων. Ως ζητούμενο, λοιπόν, παραμένει η ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης και όχι η χλωρίωση του πόσιμου νερού.

• Η συνεχής χλωρίωση, εκεί όπου είναι κατά περίπτωση υποχρεωτική, στην Ελλάδα σε οικισμούς άνω των 15.000 κατοίκων (ΥΜ/5673/57, ΦΕΚ 5/58 Β για την απολύμανση του νερού ύδρευσης), δύναται να μειωθεί σημαντικά με την παρακολούθηση σε πολλά σημεία του δικτύου με ηλεκτροχημικές μετρήσεις (Redox).

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να υπάρξει μια ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης, δηλαδή η εφαρμογή του λεγόμενου “πολλαπλού φράγματος” του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Water Safety Plan, WHO, http://www.who.int/water_sanitation_health).
Αυτή υποχρεωτικά πρέπει να περιλαμβάνει:

• Την συνεχή παρακολούθηση του δικτύου ως μέσο για επέμβαση ανά πάσα στιγμή συμβεί απρόβλεπτη μόλυνση πηγής, δεξαμενής ή του δικτύου.

• Τη συνεργασία με κατοίκους για εθελοντική παρακολούθηση της περιοχής από τη μια και την άμεση ενημέρωση του κοινού για την αιτία και τη διάρκεια της έκτακτης χλωρίωσης από την άλλη.

• Οπωσδήποτε να απορρίπτει τη συνεχόμενη προληπτική χλωρίωση σε υγιεινό και καθαρό νερό, διότι η χλωρίωση, εντός του “πολλαπλού φράγματος”, δικαιολογείται μόνο ως μέτρο σε μολυσμένο νερό.

Προστασία της υγείας μας δεν μπορεί να σημαίνει χλωρίωση του νερού ύδρευσης, αλλά πρωτίστως συστηματικό καθαρισμό και συντήρηση δεξαμενών και δικτύων, άμεσο εντοπισμό των εστιών μόλυνσης και αποκατάστασή τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι απαραίτητο να αγωνιστεί για την εφαρμογή του “πολλαπλού φράγματος” στο δίκτυο ύδρευσης της ΔΕΥΑΠ, φροντίζοντας έτσι για την διατήρηση των φυσικών χαρακτηριστικών του νερού του Πάικου και όχι να επιτρέπει ελαφρά τη καρδία την αλλοίωσή τους.
Η εγκατάλειψη των σχεδίων για μόνιμη χλωρίωση από τη ΔΕΥΑΠ είναι σοβαρό ζήτημα υγιεινής, είναι θέμα πολιτισμού, είναι θέμα σεβασμού απέναντι στους κατοίκους του Δήμου Παιονίας, την ιστορία μας και τη φύση των χωριών μας.

Πρωτοβουλία Δημοτών πρώην Δήμου Γουμένισσας