Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Είναι ο Κώστας, η Ντάνα, ο Υλλί, η Αντωνία. Τους βλέπω κάθε μέρα, όταν φέρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, από τις 11 Σεπτεμβρίου, πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς. Δεν έχει καμιά οργή το βλέμμα τους. Αναλογίζομαι πως εγώ στη θέση τους θα έβγαζα καπνούς από τα αυτιά μου και φωτιές από τα μάτια μου. Δεν είναι και λίγο να μεταφέρεις με προσωπικό μέσο καθημερινά τα παιδιά σου για να πάνε σχολείο. Ο κίνδυνος παραμονεύει, τα έξοδα πολλά και μάλιστα στη γνωστή περίοδο της οικονομικής αναταραχής και ένδειας, κυρίως ιδεών και αξιοπρέπειας.

Δεν έχει, λοιπόν, καμιά οργή το βλέμμα τους. Ούτε περιφρόνηση, ούτε αποστροφή, μίσος, απογοήτευση, ή πικρία. Απολύτως δικαιολογημένα συναισθήματα σε όποιον ανήκει σε μια ακόμη δυστυχή και καταταλαιπωρημένη κατηγορία πολιτών αυτού του τόπου.

Μόνο προσμονή βλέπω. Όταν μου μιλούν, είναι σαν να περιμένουν και να ελπίζουν από μένα να λύσω το πρόβλημα, ενώ γνωρίζουν ότι δεν έχω τη δυνατότητα να το κάνω. Έρχονται όμως στο δάσκαλο των παιδιών τους. Στον δεύτερο «πατέρα» ή «μητέρα» τους στο διάστημα που βρίσκονται στο σχολείο. Στο τελευταίο αποκούμπι τους. Τετάρτη σήμερα που γράφω αυτό το άρθρο 1 Οκτωβρίου και ακόμα τίποτα. Συγκρίνω τα συναισθήματά τους με εκείνα των γονιών, οι οποίοι περίμεναν να γυρίσουν τα παιδιά τους από τον πόλεμο. Αλλά εμείς δεν έχουμε τώρα πόλεμο. Ή μήπως έχουμε;

Μία και μοναδική υπόσχεση έδωσε η πολιτεία σε αυτούς τους ανθρώπους όταν έκλεινε ή συγχώνευε τα σχολεία τους: ασφαλής και άμεση μεταφορά. Τίποτε από τα δύο δεν έχει τηρήσει. Θα λέγαμε αναξιόπιστη για μια ακόμα φορά, κάτι συνηθισμένο στις μέρες μας. Όμως δεν είναι δυστυχώς αυτό. Αν ήταν για παράδειγμα το παιδί σας κύριε Δήμαρχε, κύριε Αντιπεριφερειάρχη, κύριε Περιφερειάρχη που περιμένει κάθε μέρα με όλες τις αντίξοες καιρικές συνθήκες καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς για να πάει σχολείο και του στερούν ακόμη και αυτό, θα κάνατε κάτι περισσότερο από όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα; Θα μετακινούσατε καθημερινά το παιδί σας με το δικό σας ιδιωτικό μέσο από και προς το σχολείο κινδυνεύοντας καθημερινά, αφήνοντας την εργασία και τις υποχρεώσεις σας να περιμένουν και ξοδεύοντας από τα πενιχρά οικονομικά σας μέσα και την τελευταία εναπομείνασα οικονομική ικμάδα;

Πιστεύετε πως η θέση την οποία σας εμπιστεύτηκαν οι πολίτες καλύπτεται από μια απλή δήλωση συμπαράστασης; Αυτός είναι ο ρόλος που σας ανέθεσαν και αυτές οι προσδοκίες που αναμένουν εκπλήρωση; Πραγματικά πιστεύετε πως δεν θα έρθει η ώρα να αντιμετωπίσετε και σεις το ίδιο πρόβλημα; Τότε ποιον θα βρείτε συμπαραστάτη;

Ξέρετε ποιοι είμαστε Αργύρη Ντινόπουλε, υπουργέ Εσωτερικών; Θα σας συστηθούμε: Καταρχήν το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν εμπεριέχει σε καμία περίπτωση τη γνωστή ελληνική αρκουδομαγκιά και αλαζονεία της υπεροχής του χωριάτη μεγαλοπαράγοντα των δεκαετιών της Μεγάλης Παρακμής. Αλλά ταυτόχρονα είναι και απολύτως κυριολεκτικό, με την ετυμολογική σημασία της φράσης. Είκοσι χιλιόμετρα από τα σύνορα, σκαρφαλωμένοι στις πλαγιές του Πάικου, γαντζωμένοι στα δίκια, στις παραδόσεις, στα έθιμα, στην ιστορία μας.

Αναλογιστήκατε πως διαχειριζόμαστε τα ευαίσθητα εθνικά θέματα στην περιοχή μας; Το γνωρίζετε μήπως; Έχετε τουλάχιστον απλώς ρωτήσει κάποιον; Είστε ενήμεροι για τις αποστάσεις από τα εθνικά μας σύνορα; Ξέρετε αν και πόσο δύσκολο είναι να κρατηθούν οικογένειες στην επαρχία και μάλιστα στον ορεινό όγκο; Αναλογίζεστε για τις πληγές που δημιουργείτε στο δικό σας σώμα ή βαυκαλίζεστε με φρούδες εντυπώσεις στην ευγενή πρωτευουσιάνικη απομόνωσή σας; Είμαστε πολύ μακριά για να πεθάνετε για μας, ή πολύ κοντά και αγκάθι στα πλευρά σας;

Ξεκουνηθείτε από τις καρέκλες και λύστε το πρόβλημα. Ούτε ο νόμος ενδιαφέρει, ούτε οι περιορισμοί του, ούτε οι αρμοδιότητες και οι υπευθυνότητες. Μόνο η επίλυσή του. Και εκ του αποτελέσματος, δεν κάνει κανένας απολύτως τίποτα. Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014 χωρίς μεταφορά στο σχολείο. Ασχοληθείτε με την πραγματικότητα και την οριστική επίλυση του προβλήματος. Μην υπεκφεύγετε και απεκδύεστε των ευθυνών σας. Δράστε τώρα.

Αν ήταν το παιδί σου Αργύρη Ντινόπουλε θα έλυνες το πρόβλημα;

ΥΓ. Ο Γιώργος Γεωργαντάς έκανε επερώτηση στη Βουλή και στον Υπουργό για το θέμα της μεταφοράς μαθητών. Με το θάρρος της γνωριμίας, του προτείνω να κάνει και δεύτερη : Ποιος ή ποιοι έχουν παραιτηθεί ή απολυθεί από τη θέση τους για το τεράστιο πρόβλημα που δημιούργησαν σε όλη την Ελλάδα (κυρίως την επαρχιακή) συμπεριλαμβανομένου και του αντίστοιχου Υπουργού. Και αν δεν λάβει απάντηση να το επαναλάβει και στον Πρωθυπουργό.